سی سال پیش

سی سالِ پیش جان علی (ع) را گرفته اند

خنجر که مرد کشتن مولا نمی شود

ماهِ سر به مُهر

ای ماه سر به مهر ! سر از سجده بر ندار

پشت سرت کسی است که شق القمر کند

هو کشیدن ما

مردم گمان کنند که حیدر (ع) خدای ماست

از بس که بعد نام علی (ع) هو کشیده ایم !

دِلمُرده ایم

دل مُرده ایم بدون تو ، اما مسیح من

یک جمعه هم زیارت اهل قبور کن

به که ؟

آن نقش که حسرت به نگینم زده این است

یا رب ! به که بخشید عقیق یمنش را ...؟

میلاد حسن (علیه السلام)

هر طرف می نگرم بانگ طرب می شنوم

زآنکه میلاد حسن (ع) نور دل بوالحسن (ع) است

نوکری مجتبی (علیه السلام)

وقتی حسین (ع) دور و برش را شلوغ دید

من را به شغل نوکری « مجتبی (ع) » نوشت ...

اهل ایرانم

اهل ایرانم و در قرن یکم مانده دلم

این چنین ما همه سلمانِ امام حسنـیم (علیه السلام)

دیدن و مردن

تا قیامت زین خجالت خاک بر سر می کنم

قتلگاهت دیدم اما زنده ماندم یا حسین (ع)

عکس گنبد

روزی رسد که میزنم ای بانی کرم

در گوشه ی اتاق خودم عکس گنبدت ...

شهر خدا

باطن روزه رسیدن به مقام روضه است

کربلا شهر خدا و رمضان شهر خداست !

مست حسن (علیه السلام)

فرموده اند هرچه که مستت کند حرام !

تکلیف ما و ذکر « حسن جان (ع) » چه می شود ؟!

تیرباران

نیزه زار آمده ام یا تو پر از نیزه شدی ؟!

تیرباران که شدی یاد حسن (ع) افتادم ...

پی نوشت:

زبانحال امام حسین (علیه السلام) با علمدار کربلا (علیه السلام)

دوستی علی (علیه السلام)

آن را که دوستی علی (ع) نیست ، کافر است

گو زاهد زمانه و گو شیخ راه باش

وصی نبی (صل الله علیه و آله)

سعدیا ! شرمی بدار ، آخر چه می ترسی ، بگو

نیست بعد مصطفی (ص) مولای ما الا علی (ع)

روضه دل

دارد زبانه می کشد این روضه از دلم

گودال ، تل ، عطش ، دل زینب (س) ، حرم ، حسین (ع) ...

کیست علی (علیه السلام) ؟!

آدم که نه ... خدا ؟ که نه ... پس کیست این علی (ع)

آخر بشر که همسر کوثر (س) نمی شود !!

عذاب

گر قرار است بسوزم ، بزن آتش اما

جلوی قاتل ارباب عذابم نکنی ...

گذر آب

بنشین بر لب جوی و گذر آب ببین

دل هر شیعه از این منظره خون می گردد

عطش افطار

یاد لب های ترک خورده ات انداخته است

دل ما را عطش لحظه ی افطار ، حسین (ع) !