تیرباران

نیزه زار آمده ام یا تو پر از نیزه شدی ؟!

تیرباران که شدی یاد حسن (ع) افتادم ...

پی نوشت:

زبانحال امام حسین (علیه السلام) با علمدار کربلا (علیه السلام)

دوستی علی (علیه السلام)

آن را که دوستی علی (ع) نیست ، کافر است

گو زاهد زمانه و گو شیخ راه باش

وصی نبی (صل الله علیه و آله)

سعدیا ! شرمی بدار ، آخر چه می ترسی ، بگو

نیست بعد مصطفی (ص) مولای ما الا علی (ع)

روضه دل

دارد زبانه می کشد این روضه از دلم

گودال ، تل ، عطش ، دل زینب (س) ، حرم ، حسین (ع) ...

کیست علی (علیه السلام) ؟!

آدم که نه ... خدا ؟ که نه ... پس کیست این علی (ع)

آخر بشر که همسر کوثر (س) نمی شود !!

عذاب

گر قرار است بسوزم ، بزن آتش اما

جلوی قاتل ارباب عذابم نکنی ...

گذر آب

بنشین بر لب جوی و گذر آب ببین

دل هر شیعه از این منظره خون می گردد

عطش افطار

یاد لب های ترک خورده ات انداخته است

دل ما را عطش لحظه ی افطار ، حسین (ع) !

ساقی مستان

من آن مستم که حتی از خماری گر بمیرد هم

ز دست هیچ کس غیر از علی (ع) ساغر نمی گیرد

لذت

لذت روزه ی ماه رمضان جای خودش

اربعین ، کرببلا ، پای پیاده عشق است

روضه ی روزه

روزه ی من از برایم گشته هر دم روضه ای

چون عطش گیرم فقط یاد علی اصغر (ع) کنم

بیت الحسن (علیه السلام)

سر در خانه ام ای کاش چنین حک می شد :

اهل این خانه ز خُدام حریم حسن (ع) اند ...

ذکر افطار

« رَبَّنـــا » مال تو ای زاهد پاکیزه سرشت

دم افطار ، همین ذکرِ « حسین (ع) » ما را بس ...

روضه عطش

روضه هر موقع بخوانند « به وقت » است اما

روضه های عطشت را رمضان باید خواند

گنهکار کجاست

باز ماه رمضان آمد و بر بام فلک

می زند بانگ منادی که گنهکار کجاست؟

طفل مسافر

تکلیف نشد روزه به « طفل » و به « مسافر »

ای « طفل مسافر » تو چرا آب نخوردی ... ؟!

یا ستار العیوب

به همان مرد کریمی که ندارد حرمی

از گناهی که ز من سر زده ستّاری کن

عطش روزه

یک عمر اگر روزه بگیریم و بگیرید و بگیرند

همتا نشود با عطش خشک دهان علی اصغر (ع)

مَهِ این ماه

در شب اول این ماه ، پی ماه نرو

مه این ماه ، شب نیمه ی آن می آید

پی نوشت:

ماه رمضان ، میلاد امام حسن مجتبی (علیه السلام)

روضه غواص

شرحی که گذشته است بر هر غواص

هم روضه ی کوچه دارد و هم عباس (ع) ...