یک خوشه

سلیمانا از این خرمن فقط یک خوشه میخواهم

ز گوشه گوشه ی دنیا فقط شش گوشه میخواهم

مست می ارباب

آن چنان مست کنم از می نابت ارباب

نه چهل روز، چهل سال نمازم باطل

معامله برای کربلا

دنیا خوش است و مال عزیز است و تن شریف

این هر سه را به یک سفر کربلا دهم

محرم در پیش

رمضان رفت و تو در خواب و محرم در پیش

ترس من کرببلائیست که امضا نشود

لب به تربت

بر میوه ی بهشت دگر لب نمیزنند

آنان که طعم تربتتان را چشیده اند

دلتنگ گریه محرم

ما را که « یا مجیر » و « اجرنا » عوض نکرد

دلتنگ گریه های محرم شده دلم ...

مات من العشق

بر کنج لبت نوشته « یحیی و یمیت »

من مات من العشق فقد مات شهید

مست حسینیم

به ناز و عشوه حور و ملک نیازی نیست

همین که مست حسینیم، عیشمان نوش است

لطف پدر

هرچه دارم همه از لطف پدر بود که او

عوض قصه به بالین سرم گفت « حسین (ع) »

نام حسین(ع)

رخ یوسف اگرم هرچه که زیباست ولی

چهره نه، نام شما دست بریدن دارد !

عطشان

آب تا روز قیامت جگرش میسوزد

که تو خود خضر حیاتی و لبت عطشان است

باور

من باورم شده که فدای تو میشوم

باور مکن که بگذرم از باورم حسین (ع) ...

شیشه عطر

پیچیده شمیمت همه جا ای تن بی سر

چون شیشه ی عطری که سرش گم شده باشد

مست کوی حسین(ع)

من شبی مست شدم در گذر کوی حسین (ع)

عشق ارباب مرا شهره ی بازارم کرد

داغ تو

داغ تو داغ اعظم است تحمل نمیشود

در حیرتم چگونه قد نیزه تا نشد

ذکر اباعبدالله

بعد « لا حول و لا قوة الا بالله »

وحی شد گفتن یک عمر « اباعبدالله »