هر کس که دید رأس تو بر روی نیزهها
آهی کشید و گفت که «بیچاره مادرش»
«أَمَّن یُجیب ...» خواندنِ من ، بینتیجه ماند
زهرا (س) یتیم گشت و پدر بی خدیجه (س) ماند
پینوشت:
بعد از خدیجه (س) ، مصطفی (ص) اشک یتیمی ریخت ...
غریب تر ز « حسن (ع) » نامِ « ام کلثوم (س) » است
که خاک خوردن نامش نشان غربت اوست
دختر فاطمه (س) و عمه ی طفلان اما
عزتش این بشود : خواهرِ خواهر بودن
مادر عباس های بی نظیر عالمی
یک نفر از نسل تو « عباس دوران » می شود
پی نوشت:
تقدیم به حضرت ام البنین (سلام الله علیها)