قلدر محل

دیدم به درب مجلستان قلدر محل

کفشان نوکران تو را جفت می کند

شستن گناه

به غیر بارش اشک غمت، دگر چیزی

سیاه نامه ی ما را توان بشوید؟ نــــه

از حُرمت حَرَمت

خاک از حُرمت شش گوشه ی او حرمت یافت

گر شوی خاک رهش قبله ی عالم باشی

از عاشورا

امروز نه، غروب همان سال شصت و یک

ما را گره زدند به نخ های پرچمش

اربعین است...

اربعین است و جهان دل به غمت می بندد

اشک محراب طواف حرمت می بندد

پی نوشت:

اربعین شهادت سیدالشهدا(ع) تسلیت

مناجات

در مناجات شب جمعه نمیدانم چه شد

خواستم بر لب برم نام خدا گفتم حسین (ع) !

پی نوشت:

منبع تصویر: یالثاراتی

اربعین، کرببلا

« اربعین، کرببلا »، دست تو را می بوسد

صاحب صبر !  گدا حوصله اش سر رفته ...

نفس آخر

از خدا خواسته ام لحظه ی پابوسی تو

نفس آخر خود را بکشم پا نشوم ...

پای بی ثبات

گاهی به سمت روضه و گاهی سوی گناه

این پای بی ثبات به دردم نمیخورد حسین(ع) ...

غصه

این غصه ای است که خواهرتان را مریض کرد

پیراهنت درید و خنجر خود را تمیز کرد

کفن ارباب بی کفن

کفنی داشت ز خاک و کفنی داشت ز خون

تا نگویند کسان، جسم حسین(ع) بی کفن است

محرم آمد

چرخید و به تن کرد زمین، ماه محرم

در هیأت زنجیرزنان پیرهنت را

بوی پیراهن حسین(ع)

این خبر را برسانید به کنعانی ها

بوی پیراهن خونین کسی می آید

ابلیس بخشیده شود

اگر به اشک غمت شستشو کند ابلیس

خدا گواست که از هر گنه به حشر، بری است !

شِکَر

نمک روضه ی تو کام مرا شیرین کرد؛

بعد از این، ننگ به این میل شکر خواستنم

دست خالی رد مکن

ای که میبخشی تو با انگشتری انگشت خویش

دست خالی رد مکن ما را ز کویت یا حسین (ع)

بر مشامم میرسد

ای دلم طاقت بیاور، آتشِ غم میرسد

بر مشامم بوی اسپند محرّم میرسد

معراج نشینی

اوجِ معراج نشینیِ من این است فقط

گوشه ای از حَرَمت، پهن کنم بالم را

چلّه نشین حسین(ع)

هرکه پرسید که در چلّه نشینی چه کنم ؟ ...

اربعین با که گذارم ؟ ...؛ بنویسید « حسین(ع) »

دعای مادرم

مادرم خواسته از مادرتان بعد نماز

تا نفس هست فقط خرج عزایت بشوم