دوا

به کفر گفت که دست حسن (ع) دوایی نیست

درست گفته برادر ! خودِ دوا حسن (ع) است !!

حوضچه حرم

کار و بار دو جهان جمله به هم میریزد

تا که فواره زند حوضچه های حرمت !

قاعده عشق

انگشت به لب مانده ام از قاعده ی عشق

ما یار ندیده تب معشوق کشیدیم

توفیق نوکری

نوکری بر در تو قسمت هر کس نکنند

مادرت خواست که ما نیز به جایی برسیم

دیوانه مشهد

از کنار تو گدا با دست خالی رد نشد

نیست عاقل هر کسی دیوانه ی مشهد نشد !

کار من

گفت کارت چیست، گفتم چند سالی میشود

کفش های گریه کن ها را مرتب میکنم !

معامله برای کربلا

دنیا خوش است و مال عزیز است و تن شریف

این هر سه را به یک سفر کربلا دهم

رمضان بی یار

گفتم شبی کنار تو افطار میکنم

آقا نیامدی رمضان هم تمام شد

محرم در پیش

رمضان رفت و تو در خواب و محرم در پیش

ترس من کرببلائیست که امضا نشود

لب به تربت

بر میوه ی بهشت دگر لب نمیزنند

آنان که طعم تربتتان را چشیده اند

نگاه منتظر

از بس که غلو کرده نگاهم پی دیدار

دیگر نظر از جنبش مژگان گله دارد

دلتنگ گریه محرم

ما را که « یا مجیر » و « اجرنا » عوض نکرد

دلتنگ گریه های محرم شده دلم ...

مات من العشق

بر کنج لبت نوشته « یحیی و یمیت »

من مات من العشق فقد مات شهید

نذر زینب(س)

مادر مرا چو زاد به پیشانیم نوشت

قربانی اش کنید که این نذر زینب(س) است

مست حسینیم

به ناز و عشوه حور و ملک نیازی نیست

همین که مست حسینیم، عیشمان نوش است

فطریه اشک

مرا چون قوت غالب اشک باشد جای نان درسال

بگو فطریه ام را روضه خوان شخصاً بپردازد

لطف پدر

هرچه دارم همه از لطف پدر بود که او

عوض قصه به بالین سرم گفت « حسین (ع) »

سینه زن ارباب

پدرم گفت که میلاد تو در یاد من است

مژده دادند که نوزاد شما سینه زن است

نام حسین(ع)

رخ یوسف اگرم هرچه که زیباست ولی

چهره نه، نام شما دست بریدن دارد !

خنده دشمن

خیلی به اشک دیده ما خنده شد ولی

آن نیشخند حرمله از یاد ما نرفت ...