بی عصا

نگاه کن سر پیری چه بی عصا مانده

گرفته اند از این پیرزن پسرها را

تا شد

آن قَدَر خرج گریه شد افتاد

آن قَدَر خرج گریه شد تــا شد

أنت مولای

أنت مولا و أنا ... ، هر چه صلاح است علی (ع)

طرز گفتار دعا را نجفت ریخت به هم !

می آید منتقم

غصه ی بی حرمی را به خدا درک کنم

خواهرم ! غصه نخور ؛ مهــدی مان می‌آید (عج)

پی نوشت:

زبانحال امام سجاد (ع) با حضرت سکینه (س) . شاید اینگونه باشد !

روضه است

میان این همه نیزه که رو به پایین است

صدای زینب کبری (س) است می رود بالا

در آرزوی حرم

با سر همه رفتند به پابوسی بی سر

یک بی سر و پا مانده به امید اشاره

حرم دختر زهرا (س)

داغ دیگر به دل مادر ما بنشاندند

حرم دختر زهــرا (س) شده یک ویرانه ...

انگشترها

پدر انگشترش را هدیه داد و آیه نازل شد

پسر انگشتر و انگشت داد و کرد تفسیرش ...

چای نبات

من اگر خسته شوم، چـای نجف مینوشم

با نباتی ز خراسان رضا (ع) ... بــَـه ! چه شود !!

دیر آمدی

آمدی باران، و لیکن قرن ها دیر آمدی

کاش در ظهر عطش یک نم به صحرا میزدی ...

پی نوشت:

ایران میبــارد...

غم

زینب (س) ! غمت غم است و قلم از غمت غمین

غمگین ترین غزل ز غمت می خورد زمین

حرم بی بی

غیرت الله ببین از حرم بی بی جان

جز تل خاک دگر هیچ نمانده ست، بیا

طلا

سنگ سلمانی ما را مکن ای دوست طلا

که دلِ تنگِ من ایوان طلا میخواهد ...

خانه من

ای رفیقی که پی دیدن من در عیدی

خانه ام روضه ی زهــراست (س)، بیا مهمانی

غم زینب (س)

همگی در فرح سال نویی غوطه ورند

ای فدای غم بی مادریت یا زینب (س) !

مجلس ختم

مجلس ختم گرفتیم برایت زهرا (س) !

روضه ات را حسنت خواند ، حسینت غش کرد...

رخ خدا

مرتضی (ع) چشم خدا بود، خدا را می دید

هر زمان بر رخ زهــراش (س) تماشا می کرد

داغ کوچه

یا رب نصیب هیچ غریبی دگر مکن

داغی که گیسوان حسن (ع) را سپید کرد

طالع امسال

در طالع امسال برایم بنویسید

یک روز نجف باشم و یک روز کنارت

مهمان مادر

نوروز سر سفره ی « زهرا (س) » هستیم

سالی که نکوست از بهارش پیداست