پر پرواز

فطرس اگر ز یُمن حسین (ع) پر گرفته است

جبرییل را حسن (ع) پر پرواز داده است !

عشق است حسین (علیه السلام)

عشق یک واژه ی بی ارزش بی معنی بود

تا که یکباره خدا گفت که عشق است « حسین (ع) »

خیر روضه و چای

دلتنگ چای روضه و بی میل زمزمم

خیری اگر که هست از این روضه دیده ام

بالای سر من

بالای سرم نام تو را نقش نمودم

یعنی که سر من به فدای قدم تو

سقوط آل سعود

با پیروی از قوم یهود ، آل سعود

از چاله در آمده به چاه افتاده

نقش پرچم

بر پرچم سبز عربستان سعودی

« یا حیدر کرار (ع) » زنیم نقش به زودی

کربلا از خرابه

با ذره تربتی ز غبارهای چادرت

از گوشه ی خرابه مرا کربلا بده

مانع !!

مانع راه علی (ع) بودن ، توانِ سنگ نیست

از شکاف کعبه و دروازه ی خیبر بپرس

روضه العباس (علیه السلام)

گفتمش : شیرین ترین حالی که داری چیست ای عین و بصر ؟

گفت : إجلس ، روضة العباس (ع) احلی مِن عسل ...

امیرِ اسیر

در حلقه های زلف تو عالم اسیر شد

هر کس اسیر عشق حسن (ع) شد امیر شد

ذکر حسین (علیه السلام)

نفسم باد صبا ، مشک فشانی با تو

همه جا پر بشود از نفسم ، ذکر حسین (ع)

معنی عشق

دارد غلط لغت نامه دهخدا

باید نوشت روبروی عشق : کربلا !

چشم انتظاری

معنی چشم انتظاری را نفهمیدم ولی

جان مادرهای مفقودالاثرها العجل

اذان عاشورا

گام زیبای صدای تو از عاشورا ماند

کرده تقلید اذان تو موذن زاده

شبه نبی (صلوات الله علیه و آله)

به گمانم که نبی (ص) تاب فراق تو نداشت

علی اکبر (ع) شد و آمد که کنارت باشد

 پی نوشت :

خطاب به امام حسین (علیه السلام)

خانه ی ارباب

چرخها را زده ام آمده ام خانه ی تو

خودمانیم کسی جز تو نفهمید مرا

نماز جنت

چه نمازی بشود جنت اعلی وقتی

تو موذن شوی و شیخ جماعت پدرت

نیمه شعبان، کربلا

موی مرا سپید نموده است حسرتِ

پابوسی تو نیمه ی شعبان کربلا

موذن کربلا

تو اذان گفتی و شیطان به هوس افتاده

که مسلمان شود و پیش رُخت سجده کند

آفتاب جمال

از مهین بانوی ایران سر زد از خاک عرب

آفتابی کز جمالش شد عیان آیات رب