دلخوش به عیدی ام ، « سفر از جنس اربعین »
آقا ! قرار بعدی ما : موکب الرضا (ع)
پی نوشت:
عید میلاد امام رضا (علیه السلام)
سر می گذارد رویِ خاکِ صحنِ گوهرشاد
هرکس برای گریه کردن شانه کم دارد ...
به حکم آنکه « علیک الرفیق ثم طریق »
دلم بدون رضا (ع) کربلا نمی خواهد ...
به خراسان ببری یا نبری حرفی نیست
تو نگیر از منِ دلخسته « رضا (ع) گفتن » را
این دلِ سنگِ مرا ، « گریه » عجب بود عجب !
دَمِ « نقاره زنت » گرم ، غریب الغربا (ع) ...
خادم سلطان ! کمی آرام تر جارو بزن
خرده های قلب من با خاک اینجا درهم است ...
گره وا کن از این دستان که درگیر مشبّک هاست !
ببین پروازهای پر امید روسری ها را
مصلحت نیست قیاس رخ تو با خورشید
شمس اگر اذن طلوع از تو بگیرد ادب است
کفرم مبارک است ، به تبریک من بیا
چرخانده ام به سمت حسن (ع) قبله گاه را
نسیم صبح ! به پاداش ، جان من بستان
ببر به حضرت جانان سلامِ منتظران
چون شمع سحرگاه مرا کشته ی خود کن
حیف است که گریان تو سر داشته باشد
هر شب به ذکر و یاد شما مست می شوم
من آن سگم که جز تو مرا پادشاه نیست
زائرت زائر زهراست (س) ، ولی بی بی جان
خاک غمبار کجا و حرم امن کجا
ظل ممدود خم زلف تو ام بر سر باد
کاندران سایه قرار دل شیدا باشد
عجب نباشد اگر قم شده دری ز بهشت
بهشت بوده چو در انحصار فاطمه ها (س)
کریمه مثل شما در جهان نمی آید
چنان که مثل « حسن (ع) » در جهان ، کریم دگر
مبارک باد میلاد حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها)
ما بین صحن ساقی و صحن خودت ، امیر !
قبری برای نوکر خود در نظر بگیر
تویی قاری قرآن یا که قرآن قاری حیدر ؟!
برانگیزد قرائت های تو هوهوی قرآن را
بهتر ز صد طبیب و مداوا و مرهم است
یک جرعه چای روضه ی هر هفته ات حسین (ع) !
عاصی و بی سر و پا بوده ام و معترفم
حضرت عشق ، علمدار (ع) ، مرا آدم کرد