سند غربت

شود از تربت بی شمع و چراغم معلوم

سند غربت ذریّه ی آدم هستم ...

سلطان

ما را کَرَمش داد ز هر غصّه نجات

بر معرفت و مرام سلطان صلوات

پیر علی اکبر (ع)

پیر علی اکبر (ع) شدم در روضه هایش

عمرم به پای زخم های این جوان رفت ...

آسان نیست

شهرت سگ به وفا باشد و من اهل جفا

سگ شدن هم به سر خوان شما آسان نیست

با دوروئی ام

ای زخمی از دوروئی من ! دوست دارمت

در گیرودار تیرگی و روشنائی ام

مظلوم و غریب

مظلومی مقام تو تقصیر دشمن است

اما غریب بین احبّا شدی، ببخش ...

تا خدا خداست

سر می دهیم و منّت مردم نمی کشیم

هستیم سائلان حسین تا خدا خداست

احترام فاطمه (س)

مانند احترام خداوند واجب است

حفظ مقام فاطمه (س) حتی به همسرش !

حکاکی

دادیم به حکّاک عقیق دل و گفتیم

حک کن به عقیق دل ما « حضرت زهرا (س) »

دم علی (ع)

آمدم دم بزنم یک دمی از مبحث عشق

دم من گرم شد و حنجره ام گفت « علی (ع) »

مرگ کدام است

مرگ آن نیست که در قبر سیه دفن شوم

مرگ آن است که از نوکری آل علی (ع) حذف شوم

شرط پیمبری

شرط پیمبری به پسر داشتن که نیست

مَردی پیمبر است که زهرا (س) ست دخترش

عمو نرسید

کودکی خیره به چشمان عمو بود که رفت !

زیر لب زمزمه می کرد : خدایا نرسید ... !

در محشر

در روز محشر هرکسی ، در دست گیرد نامه ای

من نیز حاضر می شوم ، تصویر حیدر (ع) در بغل

وقف چشم ها

دو چشم داده خداوند تا که گریه کنم

یکی برای حسن (ع) ، آن یکی برای حسین (ع)

و مادرم

رحمت به مادرم که مرا مجلس تو برد

این شوق نوکری اثر شیر مادر است

تسبیح انبیا

زرتشتی و یهود و مسیحی و ارمنی !

تسبیح انبیای شما ، مدح حیدر است ...

بهشت کرببلا

« زهرا (س) به خاک کرببلای تو پا گذاشت »

یعنی بهشت زیر قدم های مادر است !

دست مرا رها نکن

دست مرا رها نکن و بی کسم نکن

دریاب حال زار مرا جان کربلا

زلف آشفته

آشفته می شویم چو یاد از غمش کنیم

از بس که زلف دلبر ما سخت در هم است