تهذیب و تذهیب

آدم شدن به جان شما وقت می برد

تهذیب نفس عاقل و تذهیب آن به عشق !

رسوای پنجره

هر که لب داد به این پنجره رسوا شد و رفت ...

داغ فولاد تو بر گرد دهان می ماند !

فخر رجب

در روز اولش که قدم در جهان گذاشت

باعث شده به فخر رجب، باقرالعلوم (ع)

پی نوشت:

اول رجب، میلاد امام محمد باقر (علیه السلام)

مدال

گر مدال فاطمه (س) از میخ در بر سینه بود

خون پیشانی مدال افتخار زینب (س) است

کاش نداشت

رباب (س) کاش که اصغر (ع) نداشت بهتر بود

و یا که طفل تو مادر نداشت ، آقاجان !

جای أشهد

به وقت مردن خود جای أشهدم گویم

« حسین (ع) أمیری و نعم الأمیر » ، می میرم

غلام آقا

کوری چشم دشمن مولای آفتاب

ما را « غلام حضرت هادی (ع) » صدا کنید

یا نقی (علیه السلام)

مردم ایران زمین بااحترام و مؤمن اند

کاش جای سامرا بودی در ایران، یا نقی (ع) !

بوسه بر انگور

درد ما درد خماری است که با یک بوسه

روی انگور ضریح تو دوا می گردد

مزه نوکری

مزه نوکریت را که چشیدم گفتم :

سر این سفره نمک قدر عسل شیرین است

رب آب

مادرِ اصغرِ شش ماهه، خود اقیانوس است

رَب آب است و در این جلوه ربابش کردند

صحن بقیع

خسته ام از همه ی شهر و گرفتارانش

کرمی کن که دلم صحن بقیع می خواهد ...

صدای دل

ما سامرا نرفته گدای تو می شویم

آقا ! صدای طبل دل از دور دیدنی است ...

زائر شما

سلام می دهم و دلخوشم که فرمودید

هر آنکه در دل خود یاد ماست زائر ماست

بیچاره نقاش

من شاعرم ز روضه فقط حرف می زنم

بیچاره فرشچیان که تصویر می کشد

آغوش عمو

دیشب سرِ نی فقط سَرَت را دیدم

آغوش تو را چه کار کردند، عمو ... ؟!

مسافر شام

مثل رقیه مثل سکینه به شهر شام

تو مزه های ضرب لگد را چشیده ای

مظهر اسماء اعظم

ای که در اسماء اعظم عمر خود کردی تلف

در خراسان آی و بنگر مظهر قدوس را

خاکروبی حرم

از برای خاکروبیِ درش روح الامین

در کف خود هر سحر ، گیرد پر طاووس را

صحن گلستان

یک صبحدم به صحن گلستان گذشته ای

شبنم هنوز بر رخ گل آب می زند ...