نمک کرببلا

کربلا خواستنم از هوسم نیست ولی

خاکتان طعم عسل داشت ، نمک گیرم کرد !

برگ زرد

برگ زردی با سماجت شاخه را چسبیده بود

دست های خویش و دامان تو ام آمد به یاد

دخیل چشمت

من دخیل التماسم را به چشمت بسته ام

حضرت ارباب بی همتا ! به دادم میرسی ؟!

مسیر خانه مادر

روز مادر که همه خانه ی مادر بروند

لیک سادات بدانند که از کوچه گذر باید کرد !

عطش عشق

ما تشنه ی عشقیم و شنیدیم که گفتند

رفعِ عطشِ عشق فقط نام حسین (ع) است...

ای اهل حرم

روضه ی « اهل حرم ! میر و عملدار چه شد ... »

محضر امّ بنین (س) وای که خواندن دارد ...

بی عصا

نگاه کن سر پیری چه بی عصا مانده

گرفته اند از این پیرزن پسرها را

تا شد

آن قَدَر خرج گریه شد افتاد

آن قَدَر خرج گریه شد تــا شد

أنت مولای

أنت مولا و أنا ... ، هر چه صلاح است علی (ع)

طرز گفتار دعا را نجفت ریخت به هم !

می آید منتقم

غصه ی بی حرمی را به خدا درک کنم

خواهرم ! غصه نخور ؛ مهــدی مان می‌آید (عج)

پی نوشت:

زبانحال امام سجاد (ع) با حضرت سکینه (س) . شاید اینگونه باشد !

در آرزوی حرم

با سر همه رفتند به پابوسی بی سر

یک بی سر و پا مانده به امید اشاره

حرم دختر زهرا (س)

داغ دیگر به دل مادر ما بنشاندند

حرم دختر زهــرا (س) شده یک ویرانه ...

انگشترها

پدر انگشترش را هدیه داد و آیه نازل شد

پسر انگشتر و انگشت داد و کرد تفسیرش ...

چای نبات

من اگر خسته شوم، چـای نجف مینوشم

با نباتی ز خراسان رضا (ع) ... بــَـه ! چه شود !!

دیر آمدی

آمدی باران، و لیکن قرن ها دیر آمدی

کاش در ظهر عطش یک نم به صحرا میزدی ...

پی نوشت:

ایران میبــارد...

غم

زینب (س) ! غمت غم است و قلم از غمت غمین

غمگین ترین غزل ز غمت می خورد زمین

حرم بی بی

غیرت الله ببین از حرم بی بی جان

جز تل خاک دگر هیچ نمانده ست، بیا

طلا

سنگ سلمانی ما را مکن ای دوست طلا

که دلِ تنگِ من ایوان طلا میخواهد ...

خانه من

ای رفیقی که پی دیدن من در عیدی

خانه ام روضه ی زهــراست (س)، بیا مهمانی

غم زینب (س)

همگی در فرح سال نویی غوطه ورند

ای فدای غم بی مادریت یا زینب (س) !