شهیدان حسن (علیه السلام)

کاش هاتف به ندایی بنوازد ما را

در صف حشر : « کجایند شهیدان حسن (ع) ... ؟ »

روضه ی هفتم صَفر

ما را بسوخت روضه ی شام بلا ، ولی

باید برای هفت صَفَر خون بپا کنیم

پی نوشت:

هفتم صفر ، شهادت امام حسن مجتبی (ع)

بیاید ببیند

کو سلیمان (ع) تا ببیند میکُنی در موجِ خون

دست و انگشتر عطا ؛ یا لیتَنا کنّا مَعَک

غریب ، حسین (علیه السلام)

به طوس رفتم و ناله زدم : « غریب! غریب! »

ندا رسید ز سوی رضا (ع) : « حسین ؛ حسین (ع) »

ستون آخر

من فقط یک آرزو دارم که آن هم اربعین

سجده ی شکری کنم پای ستون آخرین

صراط کربلا

نذر کردم دور تسبیحی بخوانم اهدنا

تا صراطم اربعین افتد به سمت کربلا

موسای اربعین

مادری کودک خود را به سبد اندازد

تا که در راه حرم ، حضرت موسی (ع) گردد

اربعین ، حرم

چند روزی است که تا میشنوم حرفش را

« اربعین ، کرببلا » ؛ این دل من میریزد

الشّام الشّام الشّام

سی سال در فراق پدر گریه کرد و گفت:

بازار شام جای عزیزان ما نبود ...

بی سنگ مزار

آسمان میبارد و قبر تو هم گِل میشود

من فدای سنگ قبری که نداری ، یا حسن (ع) !

حسنِ فاطمه (علیهماالسلام)

او همان است که هر وقت از او میخوانم

از دلِ عرشِ خدا ، فاطمه (س) گوید : « جــانم ... »

چه زود

مثل هر سال پر از حسرت اینم که چه زود

دلمان تنگ برای دهه ی اول شد

دهه ی عاشقی

باورم نیست چه بس زود رسیده آن روز

که دلم تنگ برای دهه ی اول شد

شال عزا بیاورید

شال و لباس مشکی ما را بیاورید

حیّ علیَ العـزا که محرّم رسیده است

احرام نوکر

مشکی به تن نموده و احرام بسته ام

قربانی ام نما اگر این حج آخر است

حی علی العزا

« حی علی العزا » ی خدا میرسد به گوش

باید لباس مشکی خود را به تن کنیم

هدیه ی مادر

جعبه ی خیاطی زهرا (س) مرا مشهور کرد

پیرهن مشکی شیعه ، کارِ دستِ فاطمه (س) است

محرم میرسد

اهل عالم ! دارد از ره ماه ماتم میرسد

هیئتی ها ! یاعلی ؛ دارد محرّم میرسد

میرسد از راه

دارد محرّم و صَفَرت میرسد ز راه

دلخوش به این دو ماهم و دلتنگ روضه ها

محرم در حرم

کُتل ، کتیبه ، سیاهی ، صدای ذکر حسین (ع)

خدا کند که محرم همه حرم باشیم