دیر آمدی

آمدی باران، و لیکن قرن ها دیر آمدی

کاش در ظهر عطش یک نم به صحرا میزدی ...

پی نوشت:

ایران میبــارد...

طلا

سنگ سلمانی ما را مکن ای دوست طلا

که دلِ تنگِ من ایوان طلا میخواهد ...

خانه من

ای رفیقی که پی دیدن من در عیدی

خانه ام روضه ی زهــراست (س)، بیا مهمانی

غم زینب (س)

همگی در فرح سال نویی غوطه ورند

ای فدای غم بی مادریت یا زینب (س) !

مجلس ختم

مجلس ختم گرفتیم برایت زهرا (س) !

روضه ات را حسنت خواند ، حسینت غش کرد...

رخ خدا

مرتضی (ع) چشم خدا بود، خدا را می دید

هر زمان بر رخ زهــراش (س) تماشا می کرد

داغ کوچه

یا رب نصیب هیچ غریبی دگر مکن

داغی که گیسوان حسن (ع) را سپید کرد

طالع امسال

در طالع امسال برایم بنویسید

یک روز نجف باشم و یک روز کنارت

مهمان مادر

نوروز سر سفره ی « زهرا (س) » هستیم

سالی که نکوست از بهارش پیداست

مادر طفلان

برخیز و باز مادریت را شروع کن

فضه حریف گریه ی طفلان نمی شود ...

ذکر تحویل سال

در لحظه ی تحویل سر سفره ی عید

ذکر دل بی قرار ما « یازهـــرا (س) » ست

یا فاطمه (س)

روزی امسال ما با فاطمه (س) است

یا محوّل حالنا یا فاطمه (س) است

رزق سال ما

رزق آب و نان ما دست حسین (ع) است و علی (ع)

سالها خوردیم آب کربلا، نان نجف

عید

ای خدا کاش شود سال نو ام عید فرج

که نگاهم نگران منتظر آن روز است

تأیید شده

هر کسی را که خود فاطمه (س) تأیید کند

می نویسند که دیوانه ی حیدر (ع) باشد

رخسار حیدر (ع)

ما بی علی (ع) بهشت خدا را نخواستیم

اصلاً بهشت، دیدن رخسار حیدر (ع) است ...

پابست حسین (ع)

دل بر سر زلف پسر فاطمه (س) بستیم

پابست حسینـیم، توکلت علی الله ...

تعظیم

تعظیم می کنم به تو و پرچمت، حسین (ع)

این قـد به پیش غیر شما تـا نمی شود

روضه ناخوانده

تا ابد هم که بخوانند همه مرثیه ات

باز هم روضه ی ناخوانده به عالم داری

فاطمیه

بهار آمد و « او » رفت و فاطمیّه رسید

دوباره کوچه ... لگد ... درد ... آسمان پژمرد