رزق چشم ها

دوباره زخمِ « در » سر باز کرد و چشم سائل گفت:

دوتا پیمانه گریه ، روزیِ پایانِ سالَم کن

مثل امام حسن (علیه السلام)

« لا یوم کَیومِک » ، همه ی عشق من این است

تا اشک روانی چو حسن (ع) داشته باشم

رسم اشک

روی مزار گمشده اشکی کسی نریخت

این رسم تازه را به جهان ما گذاشتیم !

دست ریحانه

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

بی نام و نشان

هر که شد گمنام تر ، زهرا (س) خریدارش شود

بر درِ این خانه از نام و نشان باید گذشت !

به نام جنون

رحمت به آن کسی که به من یاد داد و گفت:

وا کن دو لب به نام جنون و بگو « حسین (ع) »

دست ها

دستت به روی خاک و همه دست میزنند

در این میان منم که دودستی به سر زنم

پی نوشت:

زبانحال امام حسین (علیه السلام) با حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام)

عرش حسن (علیه السلام)

گرچه در روی زمین حتی نداری یک حرم

شیعه روزی عرش سازد بر مزارت یا حسن (ع) !

مجنون عشق تو

حاصل عقل بُوَد عشق و ، جنون میوه ی اوست

هر که از عشق تو دیوانه نشد عاقل نیست

درس وفا

پیش هر کس نکنم سفره ی قلبم را باز

از سگ کوی رضا (ع) درس وفا می گیرم

جنّت ما

قبر ما سوخته ها ، جنّت ما خواهد شد

بنویسند اگر بر لحد ما « زهرا (س) »

ذکر شور

نام مقدّست نمک زندگی ماست
جز شورِ « یاحسین (ع) » دگر دم نمیدهیم

ساجد

هر که آمد در نجف از هیبتت در سجده رفت

ساجد خار تو ام ، بنما نگاهی یا علی (ع) !

به عشق امام حسن (علیه السلام)

ای فرشچیان ! فکر حسن (ع) باش که زود است

پیروزی ما بر عربستان یهودی ...

نگاه مادر

دعا کنید که یک لحظه هم اگر شده است

ز روی لطف نگاهی به ما کند زهرا (س)

خدای حسین (علیه السلام)

نشناخت بی حسین (ع) ، خدا را کسی به حق

در جمله ماسوا نه خدا ، جز خدای اوست

برای خدا

با دو قبله در ره توحید نتوان رفت راست

یا رضای دوست باید ، یا هوای خویشتن

کویِ حسین (علیه السلام)

زاهد به ره کعبه و راهب به سوی دیر

اما منِ مجنون هوسم کویِ حسین (ع) است

شیر جمل

از کمالات تو سردار جمل این کافی است

که صدا میزده ارباب تو را « آقاجان » !

جلوه ی زهرایی

جلوه ای کردی و زهرای پر از جذبه ی تو

تا قم آورد دل شاه خراسان شده را