مجنون عشق تو

حاصل عقل بُوَد عشق و ، جنون میوه ی اوست

هر که از عشق تو دیوانه نشد عاقل نیست

درس وفا

پیش هر کس نکنم سفره ی قلبم را باز

از سگ کوی رضا (ع) درس وفا می گیرم

جنّت ما

قبر ما سوخته ها ، جنّت ما خواهد شد

بنویسند اگر بر لحد ما « زهرا (س) »

ذکر شور

نام مقدّست نمک زندگی ماست
جز شورِ « یاحسین (ع) » دگر دم نمیدهیم

ساجد

هر که آمد در نجف از هیبتت در سجده رفت

ساجد خار تو ام ، بنما نگاهی یا علی (ع) !

به عشق امام حسن (علیه السلام)

ای فرشچیان ! فکر حسن (ع) باش که زود است

پیروزی ما بر عربستان یهودی ...

نگاه مادر

دعا کنید که یک لحظه هم اگر شده است

ز روی لطف نگاهی به ما کند زهرا (س)

خدای حسین (علیه السلام)

نشناخت بی حسین (ع) ، خدا را کسی به حق

در جمله ماسوا نه خدا ، جز خدای اوست

برای خدا

با دو قبله در ره توحید نتوان رفت راست

یا رضای دوست باید ، یا هوای خویشتن

کویِ حسین (علیه السلام)

زاهد به ره کعبه و راهب به سوی دیر

اما منِ مجنون هوسم کویِ حسین (ع) است

شیر جمل

از کمالات تو سردار جمل این کافی است

که صدا میزده ارباب تو را « آقاجان » !

کرامت حسنی

حلال زاده کشیده است به عمو این بار

کرامتِ حسنی در امامِ عسکری (ع) است

پی نوشت:

خجسته باد میلاد امام حسن عسکری (علیه السلام)

کریم ها

از پای سفره های حسن های اهل بیت (ع)

عالَم اگر زنند بفرما ... نمی روم

نفس سیدالکریم (علیه السلام)

عیسای شهر ما نفسش مجتبایی است

اعجازها نموده دمِ سیدالکریم (ع)

نگهی کن

حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) ، آقاجان !

نگهی کن که دلم « زائر ارباب (ع) » شود ...

دَمِ عباس (علیه السلام)

با نفس های تو هر مرده دلی زنده شود

ای دَمِ تو دَمِ صد حضرت عیسی (ع) ، عباس (ع) !!

ضامن

تو ضمانت نکنی در شبِ قبرم چه کنم

بارِ عصیانِ مرا جز تو کسی ضامن نیست

حسن غریب (علیه السلام)

برایِ اسمِ « حسن (ع) » ، حق نوشته غربت را

چه عسکری (ع) بشود یا که مجتبی (ع) باشد !

دخیل دل

به حلقه های ضریحی که نیست در حَرَمت

دلِ شکسته ی زائر دخیل می گردد

آب و تاب

خوش بر سعادت دل آن عاشقی شود

که آب و تاب عاشقی اش « سامرائی » است