بارش چشم

اشک چشمم بارشی بی منتهاست

ابتدایش « مشهد » است و انتهایش « کربلا »

عطر صحن علمدار

نفس که میکشم انگار بوی کرببلاست

هوای صحن ابوالفضل (ع) مستمان کرده

حوض صحن

در کنار حوض صحن تو که رشک کوثر است

زنگی ار صورت بشوید ماه کنعان می شود

به جای فطریه

گدای کوی تو ام ، عید فطر نزدیک است

به جای فطریه یک کربلا بده آقا

صاحبخانه

فِطر ما بر دوش صاحب خانه ای افتاده است

کز نگاهش یک جهان جیره مواجب می خورند

در انتظار محرم

رمضان می گذرد با همه زیبایی ها

ای اجل ! داغ محرّم به دلم نگذاری ...

نوای واعطشاه

دارد نسیم ماه خدا دور می شود

کم کم نوای « وا عطشاه » میرسد به گوش ...

مستی هیئت

مطرب مستی بدیدم از در هیئت گذشت

آهی از جانش کشید و گفت مستی را ببین

بند به مو

گیسو مفشان ، توبه ی ما را مَشِکن

چون توبه ی عاشقان به مویی بند است

گلاب اشک

باید گلاب ریخت پس از دفن روی قبر

امشب گلاب قبر علی (ع) اشک مجتبی (ع) است

پی نوشت:

شهادت امیرالمؤمنین (علیه السلام) است امروز

امضای خون

با همان خونی که از فرق تو بر محراب ریخت

بر برات منتقم بهر فرج امضا بزن

حالِ من ...

قرآن به سر ، گناه به دل ؛ حال من یکی است

با نیزه ای میانِ سپاهِ معاویه ... !

حاجت بطلب

ما بی سلیقه ایم ، تو حاجات ما بخواه

ور نه گدا مطالبه ی آب و نان کند ...

پی نوشت:

شب قدر است ...

قرآن

با وضو آمد به قصد لیلة الفَرقَت ، علی (ع) !

ابن ملجم در شب احیا ، چه قرآنی گشود !!

سی سال پیش

سی سالِ پیش جان علی (ع) را گرفته اند

خنجر که مرد کشتن مولا نمی شود

ماهِ سر به مُهر

ای ماه سر به مهر ! سر از سجده بر ندار

پشت سرت کسی است که شق القمر کند

هو کشیدن ما

مردم گمان کنند که حیدر (ع) خدای ماست

از بس که بعد نام علی (ع) هو کشیده ایم !

دِلمُرده ایم

دل مُرده ایم بدون تو ، اما مسیح من

یک جمعه هم زیارت اهل قبور کن

به که ؟

آن نقش که حسرت به نگینم زده این است

یا رب ! به که بخشید عقیق یمنش را ...؟

میلاد حسن (علیه السلام)

هر طرف می نگرم بانگ طرب می شنوم

زآنکه میلاد حسن (ع) نور دل بوالحسن (ع) است