باران رحمت

ببار ای جاری هموار ! ای باران بی پایان !

به دیدار تو تا کی این زمین پیر خواهند ماند ؟!

جای شما خالی است

رحمت به روح صائب شیرین سخن که گفت:

عالم پُر است از تو و خالی است جای تو ...

صف جان دادن

همه در صف که پی آمدنت جان بدهند

ملک الموت خودش اول آن صف باشد !

بخوان دعای فرج را

هر کجا سفره شود پهن ، کنارش نمک است

نمک سفره ی پنجشنبه دعای فرج است

سلام برسان

نسیم صبح ! به پاداش ، جان من بستان

ببر به حضرت جانان سلامِ منتظران

سایه

ظل ممدود خم زلف تو ام بر سر باد

کاندران سایه قرار دل شیدا باشد

ای ماه

سایه ات را از مدار روسیاهان برمدار

ماه از شب برنمیگیرد نگاه خویش را

دیدن

دیده را فایده آن است که دلبر بیند

ور نبیند چه بود فایده بینایی را

صاحبخانه

فِطر ما بر دوش صاحب خانه ای افتاده است

کز نگاهش یک جهان جیره مواجب می خورند

بند به مو

گیسو مفشان ، توبه ی ما را مَشِکن

چون توبه ی عاشقان به مویی بند است

حاجت بطلب

ما بی سلیقه ایم ، تو حاجات ما بخواه

ور نه گدا مطالبه ی آب و نان کند ...

پی نوشت:

شب قدر است ...

پس کی ؟

از قول من به حضرت حافظ بگو صبا :

پس کی تمام می شود این انتظار من ؟

بالای سر من

بالای سرم نام تو را نقش نمودم

یعنی که سر من به فدای قدم تو

چشم انتظاری

معنی چشم انتظاری را نفهمیدم ولی

جان مادرهای مفقودالاثرها العجل

باوفایم کن

اگرچه من رفیق نیمه راه و بی وفا بودم

چو عباس بن حیدر (ع) با وفایم می کنی یا نه ؟

نگاه مهدی (عج الله تعالی فرجه الشریف)

ای نگاه کرمت کارگشای همه خلق

گاه گاهی به نگاهی دل ما را بنواز

طواف ما

گرچه ما لکه ننگیم و مضافیم همه

دور سجاده تو گرم طوافیم همه

صحن گلستان

یک صبحدم به صحن گلستان گذشته ای

شبنم هنوز بر رخ گل آب می زند ...

با دوروئی ام

ای زخمی از دوروئی من ! دوست دارمت

در گیرودار تیرگی و روشنائی ام

عید

ای خدا کاش شود سال نو ام عید فرج

که نگاهم نگران منتظر آن روز است