سلام برسان

نسیم صبح ! به پاداش ، جان من بستان

ببر به حضرت جانان سلامِ منتظران

شمع گریان

چون شمع سحرگاه مرا کشته ی خود کن

حیف است که گریان تو سر داشته باشد

کلب الحیدر (علیه السلام)

هر شب به ذکر و یاد شما مست می شوم

من آن سگم که جز تو مرا پادشاه نیست

حرم فاطمه ها (سلام الله علیهما)

زائرت زائر زهراست (س) ، ولی بی بی جان

خاک غمبار کجا و حرم امن کجا

سایه

ظل ممدود خم زلف تو ام بر سر باد

کاندران سایه قرار دل شیدا باشد

بهشت فاطمه ها (سلام الله علیهما)

عجب نباشد اگر قم شده دری ز بهشت

بهشت بوده چو در انحصار فاطمه ها (س)

قبر نوکر

ما بین صحن ساقی و صحن خودت ، امیر !

قبری برای نوکر خود در نظر بگیر

قاری

تویی قاری قرآن یا که قرآن قاری حیدر ؟!

برانگیزد قرائت های تو هوهوی قرآن را

چای حسین (علیه السلام)

بهتر ز صد طبیب و مداوا و مرهم است

یک جرعه چای روضه ی هر هفته ات حسین (ع) !

حضرت عشق

عاصی و بی سر و پا بوده ام و معترفم

حضرت عشق ، علمدار (ع) ، مرا آدم کرد

شیعه ماند

هزار طایفه آمد ، هزار مکتب رفت

و ماند شیعه که « قال الامام صادق (ع) » داشت

ذکر مدام

سرگیجه ی بعد از مِی تو ذکر مدام است

عمریست که مستانه خورم بر در و دیوار

کافر میشوم

اگر عشق علی (ع) کفر است در کیش مسلمانان

خداحافظ مسلمانان ! که من هم کافری دیگر ...

عالیجناب حُر

اثبات میکند عمل حُر به عالمین

هر کس که شد غلام تو عالیجناب شد

ای ماه

سایه ات را از مدار روسیاهان برمدار

ماه از شب برنمیگیرد نگاه خویش را

گریه بی اشک

چیزی شبیه حال علی (ع) در مدینه است

بی اشک گریه کردن ما در دل بقیع

دیدن

دیده را فایده آن است که دلبر بیند

ور نبیند چه بود فایده بینایی را

لب معشوق

چقدر روی ضریح تو جای لب مانده

نداده بوسه به اندازه ی تو معشوقی

یا کریم

من کبوتر نیستم اما ندیدم در بقیع

یاکریمی را برانی از حریمت یا کریم !

خط به خطا

ما مشقِ غمِ عشقِ تو را خوش ننوشتیم

اما تو بکش خط به خطای همه ی ما