امام ثامن

روز جزا که در صف قرآن و عترتیم

ما را امامِ ثامنِ ضامن امان دهد

رطب نجف

چیست در خاک نجف ای بت شیرین که هنوز

هر درختی که بکارند رطب می روید

ذکر پر از عشق

تا که می گویم « حسین جان (ع) »، مادر مظلومه ات (س)

بانیِ ذکرِ پُر از عشقِ « حسن جان (ع) » می شود

روضه ارباب

ما حاجت خود را فقط از روضه گرفتیم

جز روضه ارباب بجوییم کجا را ؟

بارش چشم

اشک چشمم بارشی بی منتهاست

ابتدایش « مشهد » است و انتهایش « کربلا »

عطر صحن علمدار

نفس که میکشم انگار بوی کرببلاست

هوای صحن ابوالفضل (ع) مستمان کرده

حوض صحن

در کنار حوض صحن تو که رشک کوثر است

زنگی ار صورت بشوید ماه کنعان می شود

صاحبخانه

فِطر ما بر دوش صاحب خانه ای افتاده است

کز نگاهش یک جهان جیره مواجب می خورند

نوای واعطشاه

دارد نسیم ماه خدا دور می شود

کم کم نوای « وا عطشاه » میرسد به گوش ...

مستی هیئت

مطرب مستی بدیدم از در هیئت گذشت

آهی از جانش کشید و گفت مستی را ببین

بند به مو

گیسو مفشان ، توبه ی ما را مَشِکن

چون توبه ی عاشقان به مویی بند است

گلاب اشک

باید گلاب ریخت پس از دفن روی قبر

امشب گلاب قبر علی (ع) اشک مجتبی (ع) است

پی نوشت:

شهادت امیرالمؤمنین (علیه السلام) است امروز

امضای خون

با همان خونی که از فرق تو بر محراب ریخت

بر برات منتقم بهر فرج امضا بزن

حاجت بطلب

ما بی سلیقه ایم ، تو حاجات ما بخواه

ور نه گدا مطالبه ی آب و نان کند ...

پی نوشت:

شب قدر است ...

قرآن

با وضو آمد به قصد لیلة الفَرقَت ، علی (ع) !

ابن ملجم در شب احیا ، چه قرآنی گشود !!

سی سال پیش

سی سالِ پیش جان علی (ع) را گرفته اند

خنجر که مرد کشتن مولا نمی شود

ماهِ سر به مُهر

ای ماه سر به مهر ! سر از سجده بر ندار

پشت سرت کسی است که شق القمر کند

هو کشیدن ما

مردم گمان کنند که حیدر (ع) خدای ماست

از بس که بعد نام علی (ع) هو کشیده ایم !

دِلمُرده ایم

دل مُرده ایم بدون تو ، اما مسیح من

یک جمعه هم زیارت اهل قبور کن

به که ؟

آن نقش که حسرت به نگینم زده این است

یا رب ! به که بخشید عقیق یمنش را ...؟