آدم باشیم

خواستم باغِ رُخَش را ، به ادب داد پیام :

« به فلانی برسانید که آدم باشد »

دیدار ماه

تشنه‌ی یک لحظه دیدار تو ام ، حال مرا

روزه‌داری لحظه‌ی افطار میفهمد فقط

امیدوار

بازآ که در فراق تو چشم امیدوار

چون گوش روزه دار بر « الله اکبر » است

دعای خسته دلان

یا رب ! دعای خسته دلان مستجاب کن

اشکی بده که راه فرج باز می کند

باران رحمت

ببار ای جاری هموار ! ای باران بی پایان !

به دیدار تو تا کی این زمین پیر خواهند ماند ؟!

جای شما خالی است

رحمت به روح صائب شیرین سخن که گفت:

عالم پُر است از تو و خالی است جای تو ...

صف جان دادن

همه در صف که پی آمدنت جان بدهند

ملک الموت خودش اول آن صف باشد !

بیایی

گفتی که رفته رفته چو عمر آیمت به سر

عمرم ز دیر آمدنت رفته رفته رفت

انتظار فرج

به عالمی نفروشم دمی ز حالم را

که انتظار فرج قیمتی ترین چیز است

بازِ بسته

پلکِ این پنجره ی بسته به آن سو که تویی

گرچه شد باز ، ولی باز به دیدن نرسید

بخوان دعای فرج را

هر کجا سفره شود پهن ، کنارش نمک است

نمک سفره ی پنجشنبه دعای فرج است

سلام برسان

نسیم صبح ! به پاداش ، جان من بستان

ببر به حضرت جانان سلامِ منتظران

دیدن

دیده را فایده آن است که دلبر بیند

ور نبیند چه بود فایده بینایی را

دِلمُرده ایم

دل مُرده ایم بدون تو ، اما مسیح من

یک جمعه هم زیارت اهل قبور کن

پس کی ؟

از قول من به حضرت حافظ بگو صبا :

پس کی تمام می شود این انتظار من ؟

بالای سر من

بالای سرم نام تو را نقش نمودم

یعنی که سر من به فدای قدم تو

چشم انتظاری

معنی چشم انتظاری را نفهمیدم ولی

جان مادرهای مفقودالاثرها العجل

عید

ای خدا کاش شود سال نو ام عید فرج

که نگاهم نگران منتظر آن روز است

بیا امام من

جمعه بیا دعای مرا مستجاب کن

تا پشت تو نماز بخوانم امام من ...

بیاید روضه خوان

بخوان دعای فرج را خدا کند آید

که روضه خوان غریبی و میخ در گردد