زائر شب جمعه

دست بر سینه نهاده همه تعظیم کنید

مادری دست به پهلو به حرم می آید

چای بعد از روضه

بی جهت دنبال برهان و کلام و منطقیم

چای بعد از روضه کافر را مسلمان میکند !

دریاب

ز معصیت سیه است روی نوکرت ارباب

بیا و بار دگر روسیاه را دریاب

به طفل شش ماهه

به جای جان به لبی، خون به لب شدم ارباب

بیا و جان علی اصغرت مرا دریاب

فوق جنون

مجنون به نصیحتِ دلم آمده است

بنگر به کجا رسیده دیوانگی ام !

بدمستی

هشتاد ضربه حکم حقیری است برای من

دارم بزن که مستی ام از حد گذشته است

مِیِ چای

یک زمانی پیر مستی خورد چای روضه ات

توبه کرد و گفت : به به ! می نمینوشم دگر

کفش جفت کن

هرکس به عشق هیئت تو کرده نوکری

من کفش جفت میکنم و مست و سرخوشم

نمکدان حسین(ع)

این نمکدان حسین(ع) جنس عجیبی دارد

هر چقدر میشکنیم باز نمک ها دارد

منصب غلامی

چایی بریز و سینه زن و روضه خوان یکیست

هرکس غلام درگهتان شد عزیز شد

ذوب در عشق علی(ع)

پشت در ... یا ته گودال ... چه فرقی دارد ؟

هرکسی ذوب علی (ع) گشت تنش می سوزد

غلط کردم

دست بالا کردنم در روضه، ای نور دو عین

معنی اش این می شود، یعنی: غلط کردم حسین (ع)

ای تشنه لب

وقت اذان به زمزمه تکرار میکنم

از آب هم مضایقه کردند کوفیان

پی نوشت:

ماه رمضان و یاد تشنگی ارباب

یا قدیم الاحسان بحق الحسین(ع)

با ذکر حسین (ع) آمده ام دست بگیری

بس نیست زمین خوردن این بنده پیاپی ؟!

همچو عابس

بِکَن این جامه ی دنیا ز تنت چون عابس

سوختن در غم او را که به مُلبَس ندهند

در تشنگی رمضان

مادرم کرده سفارش که بگو اول ماه

بأبی أنت و امی یا اباعبدالله (ع)

دست توسل

تنها نه به سویش شده فطرس متوسل

خلق دو جهان دست به دامان حسین(ع) است

پی نوشت:

میلاد حضرت اباعبدالله الحسین(ع) مبارک باد

خبر آمد

تازه میخواست دلم سرخوش مبعث گردد

خبر آمد که حسین بن علی(ع) راهی شد

دچـار

آفتابید و من غبارمتان؛ مثل گردی که بی قرارمتان

اتفاقی اسیرتان نشدم؛ روزگاری ست که دچارمتان

پی نوشت:

منم دچار علمدار ...

تو عزتم دادی

تعجبم... تو کجا؟ این حقیر ساده کجا؟

همیشه گفته ام: آقا ! تو عزتم دادی...