مست نام علی (علیه‌السلام)

نازم به دهانم که به شادی و به غصّه

یک عمر «علی (ع)» گفت و مرا مست نگه داشت

درد

تنها به چاه باید از این درد گریه کرد
این درد را که قاتل او روزه دار بود

پی نوشت:
تسلیت به مناسبت شهادت امیرالمؤمنین علیه السلام

نقش پیشانی

ذاتِ هر کس در قیامت نقشِ پیشانی اوست

نقشِ پیشانیِ ما باشد : «غلامِ حیدرم»

امیر عالم

گفتم به اذانم که «علیاً ولی‌الله»

تا کور شود هر که امیرش تو نباشی

حیدری‌ام من

گر سر برود ، خون ز رگم بانگ زند باز :

« آند السون علینین جانینا حیدری‌ام من »

پی‌نوشت:

قسم به جان علی (ع) من حیدری ام

خُم

مست تو و خاک تو هستم ، بعدِ مرگم نیز

جز با نمِ اشک غدیرت ، خُم نخواهم شد

حق پرست

فهمیدم از « علیُّ مَعَ الحق » که آدمی

حیدر پرست نیست اگر ، حق پرست نیست !

ذکر علی (علیه السلام)

ساعتی پیش ، گُلِ ذکرِ علی (ع) بر لب بود

مست شد هر که نفس های مرا بو کرده

شراب علی (علیه السلام)

تابید نوری از تو به انگور و شد شراب

هر کس که بوسه زد به ضریحت خمار شد

سگ کوی علی (علیه السلام)

علی (ع) امام من است و منم سگ کویش

سگی که شاه جهان شد به آبروی علی (ع)

پی نوشت:

نگارنده خود را در حد و اندازه این بیت نمیداند

اما امیدوار است شاعر به این مقام رسیده باشد

نفس

نفس کشیدنِ بی مِهر تو حرامم باد

علی (ع) است ذکر دم من و بازدم حیدر (ع)

پدیده

هفت آسمان نجف شده ، عالم نجف شده است

زیباترین پدیده ی ارض و سما : نجف

ساجد

هر که آمد در نجف از هیبتت در سجده رفت

ساجد خار تو ام ، بنما نگاهی یا علی (ع) !

نجف رفتن

ره صد ساله ی حاجی به شبی پیمودیم

جای صد عمره حساب است نجف رفتن ما

خال لب

اسم زیبای تو را بر لب خود خال زدم

تا به هر بستن لب ، بوسه زنم نام تو را

قاری

تویی قاری قرآن یا که قرآن قاری حیدر ؟!

برانگیزد قرائت های تو هوهوی قرآن را

ذکر مدام

سرگیجه ی بعد از مِی تو ذکر مدام است

عمریست که مستانه خورم بر در و دیوار

کافر میشوم

اگر عشق علی (ع) کفر است در کیش مسلمانان

خداحافظ مسلمانان ! که من هم کافری دیگر ...

رطب نجف

چیست در خاک نجف ای بت شیرین که هنوز

هر درختی که بکارند رطب می روید

امضای خون

با همان خونی که از فرق تو بر محراب ریخت

بر برات منتقم بهر فرج امضا بزن