رطب وصل

روزه ی هجر تو از پای بینداخت مرا

کی شود با رطب وصلِ تو افطار کنم

فوق جنون

مجنون به نصیحتِ دلم آمده است

بنگر به کجا رسیده دیوانگی ام !

بدمستی

هشتاد ضربه حکم حقیری است برای من

دارم بزن که مستی ام از حد گذشته است

مدح تو

کافری آمد حرم تنها تماشایت کند

وقت برگشتن ز مدح تو فقط هو میکشید

مِیِ چای

یک زمانی پیر مستی خورد چای روضه ات

توبه کرد و گفت : به به ! می نمینوشم دگر

کفش جفت کن

هرکس به عشق هیئت تو کرده نوکری

من کفش جفت میکنم و مست و سرخوشم

فضل امیرالمومنین(ع)

هر کسی فضل تو را داند، تو را خواند خدا

تا نباشد چیزکی مردم نگویند چیزها

نمکدان حسین(ع)

این نمکدان حسین(ع) جنس عجیبی دارد

هر چقدر میشکنیم باز نمک ها دارد

لایق دیدار حسن(ع)

دانید که مجنونی مجنون ز کجا بود

آن روز که او لایق دیدار حسن (ع) شد

تشنه دیدار

تشنه یک لحظه دیدار توأم؛ حال مرا

روزه داری لحظه ی افطار میفهمد فقط

حسن جان

باید برای بندگی سجده هایمان

یک مسجدی به نام « حسن جان » درست کرد

منصب غلامی

چایی بریز و سینه زن و روضه خوان یکیست

هرکس غلام درگهتان شد عزیز شد

رخصت زیارت

از بس گناه کرده ام آقا، دگر به من

« شش گوشه » که هیچ، رخصت « مشهد » نمی دهی ؟!

ذوب در عشق علی(ع)

پشت در ... یا ته گودال ... چه فرقی دارد ؟

هرکسی ذوب علی (ع) گشت تنش می سوزد

غلط کردم

دست بالا کردنم در روضه، ای نور دو عین

معنی اش این می شود، یعنی: غلط کردم حسین (ع)

ای تشنه لب

وقت اذان به زمزمه تکرار میکنم

از آب هم مضایقه کردند کوفیان

پی نوشت:

ماه رمضان و یاد تشنگی ارباب

یا قدیم الاحسان بحق الحسین(ع)

با ذکر حسین (ع) آمده ام دست بگیری

بس نیست زمین خوردن این بنده پیاپی ؟!

خضر و نجف

بنویسید به موسی که پس از عمری هجر

مُرشِدَت خضر، شده واله و حیران نجف

همچو عابس

بِکَن این جامه ی دنیا ز تنت چون عابس

سوختن در غم او را که به مُلبَس ندهند

کاری کن

دلم از فرط گنه سنگ شده کاری کن

که نفس های تو در سنگ اثر خواهد کرد