یا نقی (علیه السلام)

مردم ایران زمین بااحترام و مؤمن اند

کاش جای سامرا بودی در ایران، یا نقی (ع) !

بوسه بر انگور

درد ما درد خماری است که با یک بوسه

روی انگور ضریح تو دوا می گردد

مزه نوکری

مزه نوکریت را که چشیدم گفتم :

سر این سفره نمک قدر عسل شیرین است

صحن بقیع

خسته ام از همه ی شهر و گرفتارانش

کرمی کن که دلم صحن بقیع می خواهد ...

صدای دل

ما سامرا نرفته گدای تو می شویم

آقا ! صدای طبل دل از دور دیدنی است ...

زائر شما

سلام می دهم و دلخوشم که فرمودید

هر آنکه در دل خود یاد ماست زائر ماست

بیچاره نقاش

من شاعرم ز روضه فقط حرف می زنم

بیچاره فرشچیان که تصویر می کشد

مسافر شام

مثل رقیه مثل سکینه به شهر شام

تو مزه های ضرب لگد را چشیده ای

مظهر اسماء اعظم

ای که در اسماء اعظم عمر خود کردی تلف

در خراسان آی و بنگر مظهر قدوس را

خاکروبی حرم

از برای خاکروبیِ درش روح الامین

در کف خود هر سحر ، گیرد پر طاووس را

صحن گلستان

یک صبحدم به صحن گلستان گذشته ای

شبنم هنوز بر رخ گل آب می زند ...

سند غربت

شود از تربت بی شمع و چراغم معلوم

سند غربت ذریّه ی آدم هستم ...

سلطان

ما را کَرَمش داد ز هر غصّه نجات

بر معرفت و مرام سلطان صلوات

آسان نیست

شهرت سگ به وفا باشد و من اهل جفا

سگ شدن هم به سر خوان شما آسان نیست

با دوروئی ام

ای زخمی از دوروئی من ! دوست دارمت

در گیرودار تیرگی و روشنائی ام

مظلوم و غریب

مظلومی مقام تو تقصیر دشمن است

اما غریب بین احبّا شدی، ببخش ...

تا خدا خداست

سر می دهیم و منّت مردم نمی کشیم

هستیم سائلان حسین تا خدا خداست

احترام فاطمه (س)

مانند احترام خداوند واجب است

حفظ مقام فاطمه (س) حتی به همسرش !

حکاکی

دادیم به حکّاک عقیق دل و گفتیم

حک کن به عقیق دل ما « حضرت زهرا (س) »

دم علی (ع)

آمدم دم بزنم یک دمی از مبحث عشق

دم من گرم شد و حنجره ام گفت « علی (ع) »