عشق زینب (س)

جنّت و حور و بهشت ارزانی زاهد بود

ما به کاسه لیسی زینب (س) قناعت می کنیم

زائر کوی فاطمه (س)

زائرت چون زائر زهرا (س) بود در رسم عشق

ای که بوی فاطمه (س) آید ز خاک کوی تو

سنگ مزار

از جنس سنگ نیست، از اشک ملائک است

آن سنگ که برای تو سنگ مزار شد

تشنه عشق علمدار

برگرد که این قافله را بیم عطش نیست

ما تشنه لب عشق تو هستیم علمدار

اسیر سلسله

به سنگ قبر منِ بی گناه بنویسید

اسیر سلسله را تازیانه لازم نیست

گل سر

این لاله ای که بر سر مویش گره زدند

سوغات کوفه است، به جای گل سر است

روضه سه ساله

« حدیث خواب و سر و بوسه » ، ابتدایش بود

تو فکر میکنی این « روضه » ، انتها دارد ؟

پی نوشت:

شهادت فاطمی ترین اسیر قافله

داغ رباب (س)

داغ رباب تازه شد آن لحظه ای که دید

بالا نشسته حرمله در مجلس یزید

بزم یزید (لعنة الله علیه)

تا عمه ام وارد بزم یزید شد

بر روی نی محاسن سقا سفید شد

پی نوشت:

سلام بر حضرت زینب کبری(س)

پرستش

سیم و زر را میپرستند عیب نیست

من که زینب(س) میپرستم کافرم ؟!

صحن آیینه

وقت یادت چشم ها آیینه بندان میشود

صحن چشمان محبانت چراغان میشود

پی نوشت:

تقدیم به ساحت حضرت فاطمه معصومه(س)

سقایی

در عقل نمی گنجد این نکته که در عالم

لب تشنه کسی ماند با منصب سقایی

نذر زینب(س)

مادر مرا چو زاد به پیشانیم نوشت

قربانی اش کنید که این نذر زینب(س) است

خنده دشمن

خیلی به اشک دیده ما خنده شد ولی

آن نیشخند حرمله از یاد ما نرفت ...

طلای روضه

قلب ما سنگ است، با گریه طلائی میشود

مجلس روضه محل زرگری زینب (س) است

هدیه علمدار

نیست کم قدر تر از تذکره ی کرببلا

مشهدی را که « علمدار » کند هدیه به ما

پی نوشت:

تقدیم به بروبچه های هیئت جوانان علمدار

به طفل شش ماهه

به جای جان به لبی، خون به لب شدم ارباب

بیا و جان علی اصغرت مرا دریاب

غرق علمدار

دم افطار که بی تاب تر و تشنه ترم

می شوم غرق علمدار... عمو... آب... حرم

روضه سفره افطار

نه چایی و نه غذا و نه نان و آب خنک !!!

کنار سفره ی افطار روضه می چسبد ...

نوکران زینب(س)

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند

حتماً کنیز و پیرغلامان زینبند