عمو نرسید

کودکی خیره به چشمان عمو بود که رفت !

زیر لب زمزمه می کرد : خدایا نرسید ... !

ای اهل حرم

روضه ی « اهل حرم ! میر و عملدار چه شد ... »

محضر امّ بنین (س) وای که خواندن دارد ...

بی عصا

نگاه کن سر پیری چه بی عصا مانده

گرفته اند از این پیرزن پسرها را

تا شد

آن قَدَر خرج گریه شد افتاد

آن قَدَر خرج گریه شد تــا شد

می آید منتقم

غصه ی بی حرمی را به خدا درک کنم

خواهرم ! غصه نخور ؛ مهــدی مان می‌آید (عج)

پی نوشت:

زبانحال امام سجاد (ع) با حضرت سکینه (س) . شاید اینگونه باشد !

روضه است

میان این همه نیزه که رو به پایین است

صدای زینب کبری (س) است می رود بالا

حرم دختر زهرا (س)

داغ دیگر به دل مادر ما بنشاندند

حرم دختر زهــرا (س) شده یک ویرانه ...

غم

زینب (س) ! غمت غم است و قلم از غمت غمین

غمگین ترین غزل ز غمت می خورد زمین

حرم بی بی

غیرت الله ببین از حرم بی بی جان

جز تل خاک دگر هیچ نمانده ست، بیا

غم زینب (س)

همگی در فرح سال نویی غوطه ورند

ای فدای غم بی مادریت یا زینب (س) !

می میرم اگر

من اگر کرببـلایت نروم میـمیرم

به همان صورت خاکی ابالفضـل (ع) قسم ...

هلال های ماه

تصمیم عشق بود که شمشیرهای ظهر

از ماه تو هزار هلال آفریده اند !

حضرت زینب (س)

اگرچه « زین أب » او را نهاد نام، رسول (ص)

خدای داند کاو زینبِ « اُم و أب » بود

پی نوشت:

میلاد با سعادت حضرت زینب کبری (س) مبارک

زین أب

در ذیل خطبه های فصیح تو گفته اند:

اصلاً کسی شبیه تو « حیدر (ع) » نبود و نیست

درب وصال

حیدر (ع) اگر به شهر علوم نبی (ص) در است

بانو ! تو هم به شهر وصال حسین (ع) دری

موی سوخته

خواستم ناز کنم، دست کِشی تا به سَرَم

دیدم این موی چنین سوخته نازی دارد ؟!

پی نوشت:

زبانحال حضرت رقیه (س) با پدر ...

پرچم زینب (س)

اگر عباس (ع) ، علمدار صف کرببلاست

از ازل تا به ابد پرچم زینب (س) بالاست

از بغض علی (ع)

زخم هایت یک طرف، زخم سر تو یک طرف

بغض نامت لشکری را « ابن ملجم » کرده است

ساقی

تو، ابر و جمع آدمیان لاله های دشت

ساقی سبو به دست و خماران به التماس

زینب (س)

هرچند که نشسته نمازت اقامه شد

« قد قامتی » بخوان که جهان سجده ات کند