دائم الخمر

دائم الخمرم خواندند زاهدان این دیار

بس که بعد از روضه ها با چای مستی کرده ام

زنگ رخصت

صبح ها خورشید می آید به « گودِ صحن » ، پس

در حقیقت ناله ی نقّاره « زنگ رخصت » است

آب سقاخانه

کربلا با تربتش عمریست که دارالشفاست

مشهد اما نسخه اش با آب سقاخانه است

شراب علی (علیه السلام)

تابید نوری از تو به انگور و شد شراب

هر کس که بوسه زد به ضریحت خمار شد

ایوان حسن (ع)

خِشت اول را اگر زهرا (س) گذارَد در بقیع

تا ثُریّا می رود دیوار ایوان حسن (ع)

بکوش

زائر شدن به قسمت و دعوت همیشه نیست

ای بی خبر بکوش ! زیارت گرفتنی است !!

غم کشمیر

دیده اند اما تو را نادیده ات انگاشتند

مرگ بر من ! گر نمی بینم غمِ کشمیر را

سزای شیعه گشتن

ما را به جرم این که فقط شیعه گشته ایم

دارند می کشند و چقدر این سزا ، سزاست !!

پی نوشت:

1. شاعر: حسین صیامی

2. از شیعیان کشمیر خاطرات زیبایی دارم

3. اللهم عجّل لولیک الفرج

دل دیوانه

نجف رفتم دلم را زیر ایوان دست او دادم

دلِ سالِم به او دادم ، دل دیوانه آوردم

پدیده

هفت آسمان نجف شده ، عالم نجف شده است

زیباترین پدیده ی ارض و سما : نجف

نور رجب

چشم اگر دارید باران دعا را بشنوید

می چکد نور از در و دیوار در ماه رجب

پی نوشت:

امیرالمومنین (علیه السلام) فرمودند: هر کس چشم خود را [ از نامحرم ] فرو بندد ، قلبش راحت می شود. [ غررالحکم ، ح 9122 ]

ساجد

هر که آمد در نجف از هیبتت در سجده رفت

ساجد خار تو ام ، بنما نگاهی یا علی (ع) !

برای خدا

با دو قبله در ره توحید نتوان رفت راست

یا رضای دوست باید ، یا هوای خویشتن

دخیل دل

به حلقه های ضریحی که نیست در حَرَمت

دلِ شکسته ی زائر دخیل می گردد

آب و تاب

خوش بر سعادت دل آن عاشقی شود

که آب و تاب عاشقی اش « سامرائی » است

زائر آخر ماه صفر

اربعین کرببلایی نشدم اما کاش

آخر ماه صفر زائر مشهد باشم

تفاوت کربلا و مدینه

شک ندارم بینِ خیلِ زائرانِ کربلا

فاطمه (س) گریانِ تنهائیِ قبرِ مجتبی (ع) است

دچار کربلا

نه کعبه ، عالم امکان همه دچارِ حسین (ع)

حسینِ فاطمه (س) تنها دچارِ کرببلا !

رخصت کربلا

هزار سال کند عمر ، باز ناکام است

کسی که رخصت رفتن به کربلا نگرفت

جاماندی ولی ...

نکند فکر کنی بی سر و پایی ای دوست

شهر پُر فتنه ی ما سینه‌زنی می‌خواهد