آواره ی علمدار (علیه السلام)

ارمنی یک بار رو زد حاجت خود را گرفت

خوش به حال ما که عمری در پی ات آواره ایم

عیدی

کاش باشد عیدیِ عیدت همین

کربلا ، پای برهنه ، اربعین ...

باوفایم کن

اگرچه من رفیق نیمه راه و بی وفا بودم

چو عباس بن حیدر (ع) با وفایم می کنی یا نه ؟

زاده ی حیدر (علیه السلام)

گر ترک بردارد امشب کعبه جا دارد ، بلی

باز حیدر (ع) آمده ، این بار بر ام البنین (س)

پی نوشت:

میلاد حضرت علمدار (علیه السلام) مبارک

همه

از « همه » دست کشیدم که تو باشی « همه » ام

با تو بودن ز « همه » دست کشیدن دارد

عطر سینه زنی

مُشک را گو برود کشک بساید زیرا

بوی عطر عرق سینه زنت را عشق است !

محراب ابرو

ابرویت بس که شبیه است به محراب نماز

هرکه آمد به تماشای تو در سجده فتاد

نگاه مهدی (عج الله تعالی فرجه الشریف)

ای نگاه کرمت کارگشای همه خلق

گاه گاهی به نگاهی دل ما را بنواز

شافع آمد

ای غلامان ! اَگَرَت بار گنه سنگین شد

غم مخور چون که حسین (ع) شافع عصیان آمد

پی نوشت:

سوم شعبان ، میلاد ارباب ما

زیارت شاه نجف (علیه السلام)

زیارتنامه ی شاه نجف حیرانی محض است

سخن با آینه جز با زبانِ دیده نتوان گفت !

خدمت شاهانه

ما به جارو زدن خانه ی تو محتاجیم

تا ابد فخر بر این خدمت شاهانه کنیم

شق القمر

ابروی ترک خورده ی عباس (ع) ، خدایا !

شق القمر از لشکر ابلیس بعید است

نماز در یمن

من عاشق آن دَمَم که رهبر گوید

این جمعه صلات ظهر ، در قلب یمن

پی نوشت:

مطیع امر رهبریم

حر شویم

« حُر » کن مرا که جان من از شرم پر شده

من را که راه نیست به جمع « حبیب » ها

پادشاهی

هفت نسلِ بعدِ من هم پادشاهی می کنند

گر که من سائل شوم بر آستانت یا حسن (ع)

محمّد (صلوات الله علیه و علی آله الطاهرین)

غافلان « تشدید » می خوانند و عشّاقِ تو « تاج »

ای بنازم « میم » نامت با مشدّد بودنش !

رستگار

رستگار آمد سگی کو شد سگ اصحاب کهف

من سگ آل علی (ع) ام ، چون نباشم رستگار ؟؟!!

موی یار

یادش بخیر ... موی تو را شانه می زدم

افتاده دست شمر چرا خاطرات من ...؟!

سر به هوای تو

بر رشته های معجرِ زهرا (س) قسم ، سیدعلی !

خنجر به حنجر میزنم ، گر تو هوای سر کنی

آب در حرم

آمده آب به مهمانی تو در حَرَمت

نکند حضرت عباس (ع) مشرّف شده است !