نجف ساز

نهد دُرّ حسینی در میان کاسه های چشم

گر از خاک نجف از نو بریزد قالب ما را

نجف رفتن

ره صد ساله ی حاجی به شبی پیمودیم

جای صد عمره حساب است نجف رفتن ما

بوسه بر انگور

درد ما درد خماری است که با یک بوسه

روی انگور ضریح تو دوا می گردد

أنت مولای

أنت مولا و أنا ... ، هر چه صلاح است علی (ع)

طرز گفتار دعا را نجفت ریخت به هم !

جوان ناکام

بدون حبّ شما، عشق نافرجام است

جوان، نجف که نبیند، جوانِ ناکام است ...

دلخوش به نجف

آرزوی دیدن جنّت نکردم هیچ وقت

من خوشم با دیدن ریگ بیابان نجف

خاک نجف

مرا که خاک نجف از الست، در نظر است

اگر به عرش رَوم، روی بر قفا دارم