یاد شهید

بهار ، بوی گل سرخ با خود آورده است

که یادمان نرود زنده است یاد شهید

مادر چشم انتظار

گرچه میدانم نمی آیی ولی هر دم ز شوق

سوی در می آیم و هر سو نگاهی میکنم

روضه غواص

شرحی که گذشته است بر هر غواص

هم روضه ی کوچه دارد و هم عباس (ع) ...

دیر آمدم

مادر مرا ببخش اگر دیر آمدم

یک مشت استخوان شدنم طول می کشید ...

دست های بسته

با کنایه مصرعی می گویم و رد می شوم :

دست حیدر (ع) ، دست زینب (س) ، دست این غواص ها ...

گره گشا

سوگند میخورم که شهیدان راه عشق

با دست بسته هم گره از خلق وا کنند

عجب است

عاشقان را سر شوریده به پیکر عجب است

دادن سر نه عجب، داشتن سر عجب است