عریان

روضه خوانت میشوم با روضه ای تک مصرعی

« بر زمین بودی و بر جسم تو پیراهن نبود »

موی یار

یادش بخیر ... موی تو را شانه می زدم

افتاده دست شمر چرا خاطرات من ...؟!

روضه است

میان این همه نیزه که رو به پایین است

صدای زینب کبری (س) است می رود بالا

غصه

این غصه ای است که خواهرتان را مریض کرد

پیراهنت درید و خنجر خود را تمیز کرد