این موجِ کربلا همه را غرق می کند
مستغرقِ خدا ، چو سکینه (س) ، نه در بلا !
کودکی خیره به چشمان عمو بود که رفت !
زیر لب زمزمه می کرد : خدایا نرسید ... !
غصه ی بی حرمی را به خدا درک کنم
خواهرم ! غصه نخور ؛ مهــدی مان میآید (عج)
پی نوشت:
زبانحال امام سجاد (ع) با حضرت سکینه (س) . شاید اینگونه باشد !
داغ دیگر به دل مادر ما بنشاندند
حرم دختر زهــرا (س) شده یک ویرانه ...
غیرت الله ببین از حرم بی بی جان
جز تل خاک دگر هیچ نمانده ست، بیا