رخصت کربلا

هزار سال کند عمر ، باز ناکام است

کسی که رخصت رفتن به کربلا نگرفت

جاماندی ولی ...

نکند فکر کنی بی سر و پایی ای دوست

شهر پُر فتنه ی ما سینه‌زنی می‌خواهد

ای زائر

آهسته قدم بزن ، خدا می داند

جا مانده دلی به زیر پایت زائر ...

رحمی نما

چون ابر در فراق تو خون گریه می کنند

رحمی نما به حال زیارت نرفته ها

پابرهنه میروم ...

کربلایت سهم ما بد ها نشد این اربعین

پابرهنه می روم سمتی که بغضم بشکند

رفت از دستم

کار دستم داد آخر قلب ناپاکم ، حسین (ع) !

اربعین ، پای پیاده ، رفت از دستم که رفت ...