مست حسن (علیه السلام)

فرموده اند هرچه که مستت کند حرام !

تکلیف ما و ذکر « حسن جان (ع) » چه می شود ؟!

بیت الحسن (علیه السلام)

سر در خانه ام ای کاش چنین حک می شد :

اهل این خانه ز خُدام حریم حسن (ع) اند ...

یا ستار العیوب

به همان مرد کریمی که ندارد حرمی

از گناهی که ز من سر زده ستّاری کن

مَهِ این ماه

در شب اول این ماه ، پی ماه نرو

مه این ماه ، شب نیمه ی آن می آید

پی نوشت:

ماه رمضان ، میلاد امام حسن مجتبی (علیه السلام)

عطر حسن (علیه السلام)

عطر موهایت قرار از شهر میگیرد ، بگو

دل ربودن را کدام عطار یادت داده است ...؟

مهمان حسن (علیه السلام)

بوی اسپند و گلاب رمضان می آید

همه مهمان دو دستان کریم حسنــیم (علیه السلام)

پر پرواز

فطرس اگر ز یُمن حسین (ع) پر گرفته است

جبرییل را حسن (ع) پر پرواز داده است !

امیرِ اسیر

در حلقه های زلف تو عالم اسیر شد

هر کس اسیر عشق حسن (ع) شد امیر شد

پادشاهی

هفت نسلِ بعدِ من هم پادشاهی می کنند

گر که من سائل شوم بر آستانت یا حسن (ع)

سینه زنی در حرم

آرزو نیست ، رجز نیست ، من آخر روزی

وسط صحن حسن (ع) سینه زنی خواهم کرد

بدهکار نگاهت

روزها فکر من این است و همه شب سخنم

که همه عمر بدهکارِ نگاهِ حسن (ع) ام

یا حسن (ع) رخصت

هوهوکنان به مرقد حیدر (ع) روم شبی

با رخصت از حسن (ع) پسر ارشد علی (ع)

حرم شیر جمل

عاقبت می رسد آن مرد و چو ایوان نجف

گنبد شیر جمل نیز طلا می گردد

دست مجتباست...

تو شاهی ای حُسین (ع) و گدای شما منم

حیّ و ممات شاه و گدا دست « مجتبی (ع) » است !!

وقف چشم ها

دو چشم داده خداوند تا که گریه کنم

یکی برای حسن (ع) ، آن یکی برای حسین (ع)

داغ کوچه

یا رب نصیب هیچ غریبی دگر مکن

داغی که گیسوان حسن (ع) را سپید کرد

خوشا بر حال ما

روز محشر که همه خلقِ خدا سرگشته اند

ای خوشا بر حال ما « دورِ حسن (ع) گردیده ها »

لطف آقا

گر گرفتار حسینیم (ع) و اسیر زینب (س)

کربلایی شده با لطف امام حَسَنـــــیم (ع)

بی حرم

زائری در وسط صحن غریب الغربا

دید تا گنبد زیبای حرم، گفت: « حسن (ع) » ...

امر مادر

مادرش فاطمه (س) فرمود: غریب است حسن (ع)

پس بگـریـیـد و بگـیـریـد عزای حسنم