به عشق تو

پشت کردم به گناه ، پاک شوم در رمضان
همه ترکم بکنند عیب ندارد ، تو بمان !

طمع کرامت

تنها گناهِ ما، طمعِ بخشش تو بود
ما را کرامتِ تو گنه کار کرده است

پی نوشت:
شب قدر

دیدار ماه

تشنه‌ی یک لحظه دیدار تو ام ، حال مرا

روزه‌داری لحظه‌ی افطار میفهمد فقط

استکان شراب

فدای همت مستی که چون رسید به پیری

ز استکان شرابش نگاه کرد جهان را

قیاس

لب تشنگی از حرمت و حرمان دو مقام است

یک روزِ محرّم نشود این رمضان ها

شراب مهدی

از آخرین خُمِ خود سرگشوده است خدا

بیاورید پیاله ، شراب آمده است

غریق کربلا

این موجِ کربلا همه را غرق می کند

مستغرقِ خدا ، چو سکینه (س) ، نه در بلا !

ندیده عاشق شدن

در حیرتم که عشق از آثارِ دیدن است

ما کورها، ندیده چرا عاشقت شدیم؟!

عیدی خدا

برای این همه صحرا که دستشان خالی است

بهار ، عیدی بی منّت خداوند است

پی نوشت:

بهار مبارک

اللهم عجّل لولیک الفرج

جلوه ی زهرایی

جلوه ای کردی و زهرای پر از جذبه ی تو

تا قم آورد دل شاه خراسان شده را

هیأتی ...

ای کاش که من هیأتیِ فاطمه (س) باشم

هم صحبتی مردم هیأت زده تا چند ... ؟!

عشق، حسین (ع)

ای خوش آن روز که در معرکه همچون عابس

پیرهن پاره کنم نعره زنم : « عشق، حسین (ع) »