غربت حیدر (علیه السلام)

ای رو به قبله ! رو به من آورده تنهایی

این غربتِ پُررنگِ حیدر (ع) را تحمل کن

نوحه بخوان

نه توان مانده که نالیم و نه گریه نه سخن

نوحه خوان! مادر ما رفته بیا نوحه بخوان ...

دور از شفاعتت

شفاعتم نکنی در حضور مرگ خوشم که

به احترام تو قبرم فشار داشته باشد !

رزق چشم ها

دوباره زخمِ « در » سر باز کرد و چشم سائل گفت:

دوتا پیمانه گریه ، روزیِ پایانِ سالَم کن

جنّت ما

قبر ما سوخته ها ، جنّت ما خواهد شد

بنویسند اگر بر لحد ما « زهرا (س) »

نگاه مادر

دعا کنید که یک لحظه هم اگر شده است

ز روی لطف نگاهی به ما کند زهرا (س)

چهل متّهم

نمی خواهم بِرَنجانم دلت را بی سبب اما ...

چگونه مرگ یک مادر ، چهل تن متّهم دارد ؟!

احترام فاطمه (س)

مانند احترام خداوند واجب است

حفظ مقام فاطمه (س) حتی به همسرش !

حکاکی

دادیم به حکّاک عقیق دل و گفتیم

حک کن به عقیق دل ما « حضرت زهرا (س) »

رخ خدا

مرتضی (ع) چشم خدا بود، خدا را می دید

هر زمان بر رخ زهــراش (س) تماشا می کرد

گدای فاطمه (س)

حک شده با خط حیدر (ع) روی درهای بهشت

اولویت هست اینجا با گدای فاطمه (س)

سوغات بقیع

کاش سوغاتی زوّار بقیع

مُهری از تربت مادر میشد