هرگز مگو رقیه (س) بُوَد خردسال و طفل
بی بی قبولِ توبه ی حوّا و آدم (ع) است !
چند روزی است غمی سخت دلم را برده
هاتفی داد ندا : پنجِ صَفر نزدیک است...
با ذره تربتی ز غبارهای چادرت
از گوشه ی خرابه مرا کربلا بده
خواستم ناز کنم، دست کِشی تا به سَرَم
دیدم این موی چنین سوخته نازی دارد ؟!
پی نوشت:
زبانحال حضرت رقیه (س) با پدر ...