محرم میرسد

اهل عالم ! دارد از ره ماه ماتم میرسد

هیئتی ها ! یاعلی ؛ دارد محرّم میرسد

میرسد از راه

دارد محرّم و صَفَرت میرسد ز راه

دلخوش به این دو ماهم و دلتنگ روضه ها

محرم در حرم

کُتل ، کتیبه ، سیاهی ، صدای ذکر حسین (ع)

خدا کند که محرم همه حرم باشیم

اذن دخول

زائر همیشه بعدِ نجف ، کربلا رود

یعنی غدیر اذن دخول محرّم است

جان نثاران حسین (علیه السلام)

عاشقان را گر تو فرمان بر نثار جان دهی

بر سر کوی تو هر شب عید قربان می شود

پاسخ خدا

عرفات است ولی هر که بگوید « یا رب »

پاسخش از طرف کرببلا می آید

بِالحُسَین (عیه السلام)

فرمود : « بالحسین (ع) » بگو ، گفتم و خرید

یعنی مرا دومرتبه آدم حساب کرد

گریه بر حسین (علیه السلام)

دنیا ! به گریه کردن من خُرده ای نگیر

بعد از حسین (ع) خنده به این لب حرام شد

نگه دار مرا

به جان مادرت آقا به کار می آیم

مرا اگر تو در این روضه ها نگه داری ...

38 روز تا محرم

سی و هشت روز دگر ماه غمت می آید

کل سالَم به دَرَک ، ماه مُحرّم عشق است

نقش نگار

هزار نقش برآید ز کِلکِ صُنع و یکی

به دلپذیریِ نقشِ نگارِ ما نرسد

به عشق محرّم

از امشبی به بعد به عشق محرّمت

چله گرفته ام که گنه کم کنم ، حسین (ع) !

پی نوشت:

چهل روز تا عزای ارباب

دست به دامان حسین (علیه السلام)

پشت دستش هدف زخم ندامت گردد

هر که از دست دهد ، گوشه دامان تو را

گلدوزی

به سیمِ سوزنِ مژگان و ریشه ی رگِ دل

نموده فاطمه (س) گلدوزیِ قبایِ حسین (ع)

شیدای شش گوشه

سلیمان گر شوم ، بر تو غلام حلقه بر گوشم

بهشتا ! ناز کمتر کن ، که من شیدای شش گوشم

غزلخوانی قرآن

بر سر نیزه غزلخوانی قرآن گل کرد

درس صد معجزه بر کودکِ مریم (س) بخشید

شمع گریان

چون شمع سحرگاه مرا کشته ی خود کن

حیف است که گریان تو سر داشته باشد

قبر نوکر

ما بین صحن ساقی و صحن خودت ، امیر !

قبری برای نوکر خود در نظر بگیر

چای حسین (علیه السلام)

بهتر ز صد طبیب و مداوا و مرهم است

یک جرعه چای روضه ی هر هفته ات حسین (ع) !

عالیجناب حُر

اثبات میکند عمل حُر به عالمین

هر کس که شد غلام تو عالیجناب شد