حوض کوثر شود از اشک محبّان تو پُر
ساقی اش دستِ خدایِ احدِ منّان است
« لا یوم کَیومِک » ، همه ی عشق من این است
تا اشک روانی چو حسن (ع) داشته باشم
دنیا ! به گریه کردن من خُرده ای نگیر
بعد از حسین (ع) خنده به این لب حرام شد
به غیر بارش اشک غمت، دگر چیزی
سیاه نامه ی ما را توان بشوید؟ نــــه