استکان شراب

فدای همت مستی که چون رسید به پیری

ز استکان شرابش نگاه کرد جهان را

دائم الخمر

دائم الخمرم خواندند زاهدان این دیار

بس که بعد از روضه ها با چای مستی کرده ام

چای حسین (علیه السلام)

بهتر ز صد طبیب و مداوا و مرهم است

یک جرعه چای روضه ی هر هفته ات حسین (ع) !

خیر روضه و چای

دلتنگ چای روضه و بی میل زمزمم

خیری اگر که هست از این روضه دیده ام

کفران نعمت

وقتی که چای روضه مرا مست میکند

کفران نعمت است به پیمانه لب زنم

چای بعد از روضه

بی جهت دنبال برهان و کلام و منطقیم

چای بعد از روضه کافر را مسلمان میکند !

مِیِ چای

یک زمانی پیر مستی خورد چای روضه ات

توبه کرد و گفت : به به ! می نمینوشم دگر

چای روضه

حاجت به جنت و می آن نیست، جام ما

یک استکان ز چایی روضه است، والسلام