صبح ها خورشید می آید به « گودِ صحن » ، پس
در حقیقت ناله ی نقّاره « زنگ رخصت » است
ز گنبد رضوی اینچنین ندا برخاست
که این حرم ز دعاهای مجتبی (ع) برپاست !
این دلِ سنگِ مرا ، « گریه » عجب بود عجب !
دَمِ « نقاره زنت » گرم ، غریب الغربا (ع) ...
طوس را سرمه ی چشمان ملائک کردند
این چنین است خراسانِ شما مشهور است !
پی نوشت:
23 ذی القعده، روز زیارتی مخصوص امام رضا(ع)