بهشت فاطمیه

گرچه بهشت فاطمیه پر ز نعمت است

ما را بس است حال خرابی که می دهند

سر به چاه

باز دارد میرود چاهی بنا سازد علی (ع)

مرد وقتی گریه دارد زود خلوت می کند

غیرت ایرانی

روضه خوان! روضه ی دیوار و در و کوچه نخوان!

سرشکستن سند غیرت ایرانی ماست

غربت حیدر (علیه السلام)

ای رو به قبله ! رو به من آورده تنهایی

این غربتِ پُررنگِ حیدر (ع) را تحمل کن

نوحه بخوان

نه توان مانده که نالیم و نه گریه نه سخن

نوحه خوان! مادر ما رفته بیا نوحه بخوان ...

اثر سیلی

هر چند که آن کوچه و آن خانه دگر نیست

اما اثر سیلیِ در هست به دیوار

غم مولا

از زمانی که شریک غمم از دستم رفت

هر دم آید غمی از نو به مبارک بادم

پی نوشت:

زبانحال امیرالمومنین (علیه السلام) بعد از شهادت حضرت زهرا (سلام الله علیها)

هجران فاطمه (س)

شیر عرب که لرزه به ارکان کفر زد

کشتی شکست خورده ی هجران فاطمه (س) است

رزق چشم ها

دوباره زخمِ « در » سر باز کرد و چشم سائل گفت:

دوتا پیمانه گریه ، روزیِ پایانِ سالَم کن

رسم اشک

روی مزار گمشده اشکی کسی نریخت

این رسم تازه را به جهان ما گذاشتیم !

دست ریحانه

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

چهل متّهم

نمی خواهم بِرَنجانم دلت را بی سبب اما ...

چگونه مرگ یک مادر ، چهل تن متّهم دارد ؟!

خانه من

ای رفیقی که پی دیدن من در عیدی

خانه ام روضه ی زهــراست (س)، بیا مهمانی

غم زینب (س)

همگی در فرح سال نویی غوطه ورند

ای فدای غم بی مادریت یا زینب (س) !

مجلس ختم

مجلس ختم گرفتیم برایت زهرا (س) !

روضه ات را حسنت خواند ، حسینت غش کرد...

داغ کوچه

یا رب نصیب هیچ غریبی دگر مکن

داغی که گیسوان حسن (ع) را سپید کرد

مادر طفلان

برخیز و باز مادریت را شروع کن

فضه حریف گریه ی طفلان نمی شود ...

فاطمیه

بهار آمد و « او » رفت و فاطمیّه رسید

دوباره کوچه ... لگد ... درد ... آسمان پژمرد

ختم قرآن

ختم قرآنِ تو جای « ناس » گویا با « حَدید »

رو به پایان است، بسم الله رحمن رحیم ...

نفس بده

اندازه ی تمام نفس های خسته ات

مادر به من نفس بده تا نوکری کنم