آدم باشیم

خواستم باغِ رُخَش را ، به ادب داد پیام :

« به فلانی برسانید که آدم باشد »

دیدار ماه

تشنه‌ی یک لحظه دیدار تو ام ، حال مرا

روزه‌داری لحظه‌ی افطار میفهمد فقط

شادی من

مرا بدون تو حالی برای شادی نیست

شبیه بچه یتیمان به وقت روزِ پدر

ندیده عاشق شدن

در حیرتم که عشق از آثارِ دیدن است

ما کورها، ندیده چرا عاشقت شدیم؟!

دعای خسته دلان

یا رب ! دعای خسته دلان مستجاب کن

اشکی بده که راه فرج باز می کند

کار گدایی

کار اگر غیر گدایی ز در خیمه ی توست

راضی ام من همه ی عمر به بیکار شدن

جای شما خالی است

رحمت به روح صائب شیرین سخن که گفت:

عالم پُر است از تو و خالی است جای تو ...

صف جان دادن

همه در صف که پی آمدنت جان بدهند

ملک الموت خودش اول آن صف باشد !

بیایی

گفتی که رفته رفته چو عمر آیمت به سر

عمرم ز دیر آمدنت رفته رفته رفت

انتظار فرج

به عالمی نفروشم دمی ز حالم را

که انتظار فرج قیمتی ترین چیز است

بازِ بسته

پلکِ این پنجره ی بسته به آن سو که تویی

گرچه شد باز ، ولی باز به دیدن نرسید

سلام برسان

نسیم صبح ! به پاداش ، جان من بستان

ببر به حضرت جانان سلامِ منتظران

سایه

ظل ممدود خم زلف تو ام بر سر باد

کاندران سایه قرار دل شیدا باشد

خط به خطا

ما مشقِ غمِ عشقِ تو را خوش ننوشتیم

اما تو بکش خط به خطای همه ی ما

بند به مو

گیسو مفشان ، توبه ی ما را مَشِکن

چون توبه ی عاشقان به مویی بند است

دِلمُرده ایم

دل مُرده ایم بدون تو ، اما مسیح من

یک جمعه هم زیارت اهل قبور کن

بالای سر من

بالای سرم نام تو را نقش نمودم

یعنی که سر من به فدای قدم تو

چشم انتظاری

معنی چشم انتظاری را نفهمیدم ولی

جان مادرهای مفقودالاثرها العجل

باوفایم کن

اگرچه من رفیق نیمه راه و بی وفا بودم

چو عباس بن حیدر (ع) با وفایم می کنی یا نه ؟

نگاه مهدی (عج الله تعالی فرجه الشریف)

ای نگاه کرمت کارگشای همه خلق

گاه گاهی به نگاهی دل ما را بنواز