مسلمان شده ی آقا

سردر قصر بهشتی دلم بنوشتند

که مسلمانِ مرامِ حسنِ عسکری ام

تشنه عشق علمدار

برگرد که این قافله را بیم عطش نیست

ما تشنه لب عشق تو هستیم علمدار

هیأتی ...

ای کاش که من هیأتیِ فاطمه (س) باشم

هم صحبتی مردم هیأت زده تا چند ... ؟!

عشق، حسین (ع)

ای خوش آن روز که در معرکه همچون عابس

پیرهن پاره کنم نعره زنم : « عشق، حسین (ع) »

و باز اهانت ...

« أشـدّاء علی الکفّـار» ما را یادشان رفته

تو از بس «رحمـة للعـالمین» هستی، پیمبـرجان !

پی نوشت:

توهین مجله فرانسوی «شارلی ابدو» به ساحت پیامبر مکرّم اسلام(ص)

میان در و دیوار

ثلث سادات میان در و دیوار افتاد

نسل سادات به یک ضربه ی پا ریخت بهم

جای پای دلدار

ای خدا امشب چراغان کرده ام این سینه را

تا که دلدارم امام صادق (ع) آنجا پا نهد

غلامی محمد (ص)

گرچه از لطف پدروارِ علی (ع) سرشارم

هرچه دارم ز غلامی محمد (ص) دارم

تعزیه

چند روزی می شود قهر است با او دخترش

خوب بازی کرد نقش شمر را در تعزیه !

حرم مادر

حرم مادر ما سینه ی ماست

پس نگویید که او بی حرم است

یا زهرا (س)

جهانِ خسته به خود گفت: « آه ! کو خورشید ؟! »

درِ شکسته چنین ضجّه کرد : « یا زهرا (س) »

کلب الحسین (ع)

ای کهفیان مرا چو سگی در حرم برید

امشب « حسین حسین » نکنم هار می شوم

ثواب لعن

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

هوای سامره

هوای سامره دارد دل هوایی من

بده برات سفر، جان مادرت زهرا (س)

قلدر محل

دیدم به درب مجلستان قلدر محل

کفشان نوکران تو را جفت می کند

شستن گناه

به غیر بارش اشک غمت، دگر چیزی

سیاه نامه ی ما را توان بشوید؟ نــــه

از حُرمت حَرَمت

خاک از حُرمت شش گوشه ی او حرمت یافت

گر شوی خاک رهش قبله ی عالم باشی

بی حرم

زائری در وسط صحن غریب الغربا

دید تا گنبد زیبای حرم، گفت: « حسن (ع) » ...

از عاشورا

امروز نه، غروب همان سال شصت و یک

ما را گره زدند به نخ های پرچمش

شهید اوّل

قتلگه شد خانه ی زهرا (س) و محسن شد شهید

از غمش جانِ پدر چون قلب مادر، سوخته

پی نوشت:

ایام محسنیه...