زنده می شوم

بین نماز میّت خود هم پی تو ام

من زنده می شوم تو بیایی عزای من

آفتاب

خورشید سر برهنه برآمد ز کوهسار

در خون نشست تا قد و بالای آفتـاب

اشک شیرین

نیشکر با هرچه شیرینی که دارد بی شک از

شوری اشک میان روضه کم شیرین تر است ...

قرآنِ رویَت

نه تنها چشمهایت سوره ی والشمس می خوانند

به المیزان قسم تفسیر یوسف می کند رویت

هر که بامش بیش ...

گنبدت ضرب المثل های مرا تغییر داد

هر که بامش بیش، بَرفـَش نه، کبوتر بیشتر

موی سوخته

خواستم ناز کنم، دست کِشی تا به سَرَم

دیدم این موی چنین سوخته نازی دارد ؟!

پی نوشت:

زبانحال حضرت رقیه (س) با پدر ...

پرچم زینب (س)

اگر عباس (ع) ، علمدار صف کرببلاست

از ازل تا به ابد پرچم زینب (س) بالاست

آرزویم حرم

زاهدی گفتا چه داری آرزو، گفتم حرم

معنی صد نکته را در یک سخن پیچیده ام

انتقام سیلی

دیروز اگر به فاطمه (س) سیلی نمیزدند

دنیا ادامه داشت، دگر محشری نداشت

غلام بی سر و پا

چه کسی فکر غلام است به غیر از ارباب

پسر فاطمه (س) ! این بی سر و پا را دریاب

بی سر و پایم

میخانه دگر جای منِ بی سر و پا نیست

بگذار به پشت درِ میخانه بمیرم

نماز عاشورا

نازم به شهادت حسین بن علی (ع)

از جان بگذشت، از نمازش نگذشت

قیامت ارباب

خوف محشر از کسی باشد که او بی صاحب است

صاحب ما در قیامت هم قیامت می کند

از بغض علی (ع)

زخم هایت یک طرف، زخم سر تو یک طرف

بغض نامت لشکری را « ابن ملجم » کرده است

سینه زن کرببلا

دیوانه ای از روضه گذر کرد و به خود گفت:

دیوانه تر از سینه زن کرببـلا نیست

ساقی

تو، ابر و جمع آدمیان لاله های دشت

ساقی سبو به دست و خماران به التماس

زینب (س)

هرچند که نشسته نمازت اقامه شد

« قد قامتی » بخوان که جهان سجده ات کند

در طلبش

قرن ها نسل به نسل آمد و من دست به دست

سنگ بر سر زده، گشتم همه جا در طلبش

سری به نیزه

رحل تو را شکسته و از نیزه ساختند

اینک به جای دوش نبی منبر تو را

نمک روضه

زندگی بی نمک روضه ی تو شیرین نیست

نمک شور تو بر کوه شکر نفروشم