خانه من

ای رفیقی که پی دیدن من در عیدی

خانه ام روضه ی زهــراست (س)، بیا مهمانی

غم زینب (س)

همگی در فرح سال نویی غوطه ورند

ای فدای غم بی مادریت یا زینب (س) !

مجلس ختم

مجلس ختم گرفتیم برایت زهرا (س) !

روضه ات را حسنت خواند ، حسینت غش کرد...

رخ خدا

مرتضی (ع) چشم خدا بود، خدا را می دید

هر زمان بر رخ زهــراش (س) تماشا می کرد

داغ کوچه

یا رب نصیب هیچ غریبی دگر مکن

داغی که گیسوان حسن (ع) را سپید کرد

طالع امسال

در طالع امسال برایم بنویسید

یک روز نجف باشم و یک روز کنارت

مادر طفلان

برخیز و باز مادریت را شروع کن

فضه حریف گریه ی طفلان نمی شود ...

رزق سال ما

رزق آب و نان ما دست حسین (ع) است و علی (ع)

سالها خوردیم آب کربلا، نان نجف

عید

ای خدا کاش شود سال نو ام عید فرج

که نگاهم نگران منتظر آن روز است

تأیید شده

هر کسی را که خود فاطمه (س) تأیید کند

می نویسند که دیوانه ی حیدر (ع) باشد

رخسار حیدر (ع)

ما بی علی (ع) بهشت خدا را نخواستیم

اصلاً بهشت، دیدن رخسار حیدر (ع) است ...

پابست حسین (ع)

دل بر سر زلف پسر فاطمه (س) بستیم

پابست حسینـیم، توکلت علی الله ...

تعظیم

تعظیم می کنم به تو و پرچمت، حسین (ع)

این قـد به پیش غیر شما تـا نمی شود

روضه ناخوانده

تا ابد هم که بخوانند همه مرثیه ات

باز هم روضه ی ناخوانده به عالم داری

فاطمیه

بهار آمد و « او » رفت و فاطمیّه رسید

دوباره کوچه ... لگد ... درد ... آسمان پژمرد

جوان ناکام

بدون حبّ شما، عشق نافرجام است

جوان، نجف که نبیند، جوانِ ناکام است ...

دلخوش به نجف

آرزوی دیدن جنّت نکردم هیچ وقت

من خوشم با دیدن ریگ بیابان نجف

خوشا بر حال ما

روز محشر که همه خلقِ خدا سرگشته اند

ای خوشا بر حال ما « دورِ حسن (ع) گردیده ها »

امسال هم گذشت...

سینه زنی که سینه اش از سینه شد کبود

امسال هم گذشت و حرم روزی اش نبود ...

رَب

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید