نظر بوتراب

به ذره گر نظر لطف بوتراب کند

به آسمان رود و کار آفتاب کند

ایوان حسن(ع)

اوج معراج نشینی من این است آقا

سفره ی روضه بگیرم دم ایوان شما

کفران نعمت

وقتی که چای روضه مرا مست میکند

کفران نعمت است به پیمانه لب زنم

رمضان یا محرم

از بس که روزه را به غلط روضه خوانده ام

هی فکر میکنم رمضان هم محرم است ...

مدح حیدر

هر روز ما به مدح علی (ع) می شود شروع

هوهوی صبح باد صبا مدح حیدر است

آواز گدا

ندهد فرصت گفتار به محتاج، کریم

گوش این طایفه آواز گدا نشنیده ست

حرم حسن(ع)

لال باد آنکه بگوید که حسن (ع) بی حرم است

آسمان گنبدتان، کل زمین صحن شماست

ارباب کریم

امشب شب تغییر در ضرب المثل هاست

هرچه گدا کاهل بود، آقا کریم است

پی نوشت:

میلاد امام حسن مجتبی (ع) مبارک - بنفسی أنت یا حسن المجتبی (ع)

آقای جوانان بهشتی

چون لوح و قلم مستم و صدبار نوشتم:

دیوانه ی آقای جوانان بهشتم

من گدای حسنم

هر کسی بر سر کویی به گدایی رفته

من گدای حسنم غیر حسن (ع) هیچ مگو

یاد حسن (ع)

این روزها کنار ضریح تو یا حسین (ع)

با معرفت کسی است که یاد « حسن (ع) » کند !

زائر شب جمعه

دست بر سینه نهاده همه تعظیم کنید

مادری دست به پهلو به حرم می آید

چای بعد از روضه

بی جهت دنبال برهان و کلام و منطقیم

چای بعد از روضه کافر را مسلمان میکند !

امیر عرب

تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف

تخت شاهی فقط از آنِ امیر عرب است

پرچم حسن(ع)

نقش است روی پرچم سردار علقمه :

پاینده باد پرچم آقایی حسن (ع)

دریاب

ز معصیت سیه است روی نوکرت ارباب

بیا و بار دگر روسیاه را دریاب

به طفل شش ماهه

به جای جان به لبی، خون به لب شدم ارباب

بیا و جان علی اصغرت مرا دریاب

رطب وصل

روزه ی هجر تو از پای بینداخت مرا

کی شود با رطب وصلِ تو افطار کنم

غرق علمدار

دم افطار که بی تاب تر و تشنه ترم

می شوم غرق علمدار... عمو... آب... حرم

فوق جنون

مجنون به نصیحتِ دلم آمده است

بنگر به کجا رسیده دیوانگی ام !