یاد شهید

بهار ، بوی گل سرخ با خود آورده است

که یادمان نرود زنده است یاد شهید

عیدی خدا

برای این همه صحرا که دستشان خالی است

بهار ، عیدی بی منّت خداوند است

پی نوشت:

بهار مبارک

اللهم عجّل لولیک الفرج

هجران فاطمه (س)

شیر عرب که لرزه به ارکان کفر زد

کشتی شکست خورده ی هجران فاطمه (س) است

دور از شفاعتت

شفاعتم نکنی در حضور مرگ خوشم که

به احترام تو قبرم فشار داشته باشد !

پایان دو ماه عزاداری

به پایان آمد این دفتر ، عزایت همچنان باقیست

برای نوکرت هر روز عاشورا و هر جا کربلا باشد

روضه هفتگی

قسم به حضرت منّان ، دوشنبه ها را ما

میان صحن حسن (ع) ، « روضه - هفتگی » گیریم

تابوت و تیر

بر تن و قامت شهر، رخت عزا جامه کنید

بوی تابوت پر از تیر حسن (ع) می آید

پی نوشت: هفتم صفر، شهادت امام حسن مجتبی (علیه السلام)

دائم الخمر

دائم الخمرم خواندند زاهدان این دیار

بس که بعد از روضه ها با چای مستی کرده ام

دیوانه ی حسین (علیه السلام)

هر کسی دیوانه ی عشقت نشد عاقل نشد

غیرِ نوکرهایت آقا ، « کُلُّهُم لا یَعقِلون »

دعای خسته دلان

یا رب ! دعای خسته دلان مستجاب کن

اشکی بده که راه فرج باز می کند

حق پرست

فهمیدم از « علیُّ مَعَ الحق » که آدمی

حیدر پرست نیست اگر ، حق پرست نیست !

مراد ما

تو خود مراد منی ، پس چه حاجت است به باب

به جز به سوی تو این ناله ها بلند مباد

کار گدایی

کار اگر غیر گدایی ز در خیمه ی توست

راضی ام من همه ی عمر به بیکار شدن

زنگ رخصت

صبح ها خورشید می آید به « گودِ صحن » ، پس

در حقیقت ناله ی نقّاره « زنگ رخصت » است

شام میلاد

بیچاره بهشت است که هر شام تولد

حیران چراغان خیابان تو باشد

غریب کیست

در شب میلاد سلطان سریر ارتضا

هر که مشهد می رود ، یادی کند از مجتبی (ع)

پی نوشت:

1. مبارک باد میلاد سلطان علی بن موسی الرضا (علیه آلاف التحیة و الثناء)

2. لعنت خداوند بر آل سعود

آمدم ای شاه

گاه و بی گاه آمدن ، یا گاه گاهی آمدن

هیچکس نشنیده از دربان اینجا « شاه نیست »

آب سقاخانه

کربلا با تربتش عمریست که دارالشفاست

مشهد اما نسخه اش با آب سقاخانه است

دل ایران

پای او « شاه چراغ » و دست ها « عبدالعظیم »

چشم ایران چون که مشهد گشت ، قم دل می شود

ذکر علی (علیه السلام)

ساعتی پیش ، گُلِ ذکرِ علی (ع) بر لب بود

مست شد هر که نفس های مرا بو کرده