زائر کوی فاطمه (س)

زائرت چون زائر زهرا (س) بود در رسم عشق

ای که بوی فاطمه (س) آید ز خاک کوی تو

سنگ مزار

از جنس سنگ نیست، از اشک ملائک است

آن سنگ که برای تو سنگ مزار شد

انگور حرم

حک شد انگور به قاموس ضریحت یعنی

حَرَمت قد همه باده خوران، مِی دارد

شراب ضریح

اسباب تکامل همه نفی است در اینجا

انگور که چسبد به ضریح تو شراب است

و ما أدراک ما علی (ع)

مردی که همسرش به ملائک ملیکه بود

باید خدا شوی که بفهمی علی (ع) که بود

مجنون

گنه از جانب ما نیست اگر مجنونیم

گوشه ی چشم تو نگذاشت که عاقل باشیم !

پرواز دل

به قصدِ طوفِ حریمی، دلم کند پرواز

کز استخوان سگش، ناز بر هما دارم

نعره مستانه

به روز حشر کِشَم نعره های مستانه

که من غلام غلامان عسگری (ع) هستم

خاک نجف

مرا که خاک نجف از الست، در نظر است

اگر به عرش رَوم، روی بر قفا دارم

مسلمان شده ی آقا

سردر قصر بهشتی دلم بنوشتند

که مسلمانِ مرامِ حسنِ عسکری ام

تشنه عشق علمدار

برگرد که این قافله را بیم عطش نیست

ما تشنه لب عشق تو هستیم علمدار

هیأتی ...

ای کاش که من هیأتیِ فاطمه (س) باشم

هم صحبتی مردم هیأت زده تا چند ... ؟!

عشق، حسین (ع)

ای خوش آن روز که در معرکه همچون عابس

پیرهن پاره کنم نعره زنم : « عشق، حسین (ع) »

و باز اهانت ...

« أشـدّاء علی الکفّـار» ما را یادشان رفته

تو از بس «رحمـة للعـالمین» هستی، پیمبـرجان !

پی نوشت:

توهین مجله فرانسوی «شارلی ابدو» به ساحت پیامبر مکرّم اسلام(ص)

میان در و دیوار

ثلث سادات میان در و دیوار افتاد

نسل سادات به یک ضربه ی پا ریخت بهم

جای پای دلدار

ای خدا امشب چراغان کرده ام این سینه را

تا که دلدارم امام صادق (ع) آنجا پا نهد

غلامی محمد (ص)

گرچه از لطف پدروارِ علی (ع) سرشارم

هرچه دارم ز غلامی محمد (ص) دارم

تعزیه

چند روزی می شود قهر است با او دخترش

خوب بازی کرد نقش شمر را در تعزیه !

حرم مادر

حرم مادر ما سینه ی ماست

پس نگویید که او بی حرم است

یا زهرا (س)

جهانِ خسته به خود گفت: « آه ! کو خورشید ؟! »

درِ شکسته چنین ضجّه کرد : « یا زهرا (س) »